Book,Page,LineNumber,Text
07,0035,001,ในอปาณกฌานไม่คืนคลาย  ลมทั้งหลายมีกำลังนักมาตัดเชือดกุจฉิ  
07,0035,002,ประเทศให้ยอกเสียดทั่วไป  ประหนึ่งต้องเชือดตัดในภายในด้วยมีด
07,0035,003,เชือดเนื้อโคอันกล้าฉะนั้น. พระมหาบุรุษก็ดำรงความเพียรทาง
07,0035,004,อปาณกฌานนั้นกล้าขึ้นไปไม่ท้อถอย  ก็เกิดร้อนในพระกายมีกำลังนัก
07,0035,005,ประหนึ่งบุรุษมีกำลังน้อย  อันบุรุษมีกำลังมาก ๒ คนมาจับมายึดใน
07,0035,006,แขนทั้ง ๒ แล้ว  ให้ร้อนรุ่มอยู่  ณ  หลุมอันเต็มด้วยถ่านเพลิงฉะนั้น
07,0035,007,พระมหาบุรุษก็ปรารภความเพียรไม่ย่อหย่อน  พระสติเข้าไปดำรงมั่น
07,0035,008,ไม่ฟั่นเฟือน  แต่พระกายระส่ำระส่ายไม่สงบระงับได้  เพราะความ
07,0035,009,เพียรทนยากนั้นหากเสียดแทง.  ทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นกล้านัก  แม้เห็น
07,0035,010,ปานฉะนี้แล้ว  ก็ไม่ครอบงำจิตพระมหาบุรุษเจ้าตั้งอยู่ได้.  พระองค์
07,0035,011,เสวยทุกขเวทนา  พ้นวิสัยที่สามัญมนุษย์จะทนทานอดกลั้น  จนเทพดา
07,0035,012,บางเหล่าได้เห็นแล้ว  กล่าวเจรจาแก่กันว่า พระสมณโคดมทำกาละ
07,0035,013,เสียแล้ว. เทพดาบางเหล่ากล่าวว่า พระสมณโคดมเจ้าใช่ผู้ทำกาละ
07,0035,014,แล้ว   ยังหาทำกาลกิริยาแล้วไม่  แต่มาทำกาละอยู่บัดนี้. เทพดาบาง
07,0035,015,เหล่ากล่าวว่า  ไม่เช่นนั้น  จะว่าพระสมณโคดมทำกาละแล้ว  หรือ
07,0035,016,เพิ่งทำกาละแล้ว  หรือเพิ่งทำกาละอยู่บัดนี้  ก็ไม่ชอบทั้ง ๒ สถาน
07,0035,017,พระสมณโคดมเจ้าเป็นอรหันต์ การอยู่เช่นนี้  เป็นวิหารธรรมเครื่อง
07,0035,018,อยู่ของท่านผู้อรหันต์.  เทพดาทั้งหลายได้เห็นแล้ว  ก็สลดจิตเจรจรกัน
07,0035,019,๓ วิกัปโดยนิยมดังนี้.  ก็แลทุกขัปปธาน  ความเพียรทนยากทางอปาณก-
07,0035,020,ฌานนั้น  พระมหาบุรุษเจ้าทรงประพฤติด้วยฉันทอุตสาหะกล้าหาญ
07,0035,021,ให้เกิดทุกขเวทนาอย่างยิ่งฉะนั้นแล้ว  ก็หาให้ธรรมวิเศษอันใดเกิดขึ้น