Book,Page,LineNumber,Text
06,0044,001,เจ้าของ  ไม่มีโทษ.  ถ้าความเข้าใจของข้าพเจ้าถูก  ขอนี้จะได้นำ
06,0044,002,ความเข้าใจผิดและเข้าใจเกินไปในเรื่องโจรลักของเสีย  และจะได้เป็น  
06,0044,003,ตัวอย่างสำหรับวินิจฉัยด้วย. 
06,0044,004,สิกขาบทที่ ๓ ว่า  อนึ่ง  ภิกษุใด  แกล้งพรากกายมนุษย์จากชีวิต
06,0044,005,หรือแสวงหาศัสตราอันจะนำ   [ชีวิต]  เสีย  ให้แก่กายมนุษย์นั้น  หรือ
06,0044,006,พรรณนาคุณแห่งความตาย  หรือชัดชวนเพื่ออันตาย  ด้วยคำว่า
06,0044,007,แน่ะนายผู้เป็นชาย    มีประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยชีวิตอันชั่วนี้  ท่าน
06,0044,008,ตายเสียดีกว่าเป็นอยู่  ดังนี้   เธอมีจิตใจ   มีจิตดำริอย่างนี้  พรรณนา
06,0044,009,คุณแห่งความตายก็ดี   ชักชวนเพื่ออันตายก็ดี   โดยหลายนัย  แม้
06,0044,010,ภิกษุนี้ก็เป็นปาราชิก  หาสังวาสมิได้.
06,0044,011,กายแห่งมนุษย์นั้น   ประสงค์เอาตั้งแต่จิตแรกเกิดปรากฏขึ้น
06,0044,012,ในท้องแห่งมารดาตลอดมาจนถึงกาบเป็นที่ตาย  ในระหว่างนี้จัดว่า
06,0044,013,กายมนุษย์.  พรากเสียจากชีวิตนั้น  ถือตัดความเป็นให้ขาด  ทำความ
06,0044,014,สืบต่อให้กำเริบ  ด้วยประโยคอย่างใดอย่างหนึ่ง  มีนัยดังจะกล่าว
06,0044,015,ต่อไปนี้ :-
06,0044,016,๑.  ให้ประหาร   ได้แก่ฟันด้วยศัสตรามีดาบเป็นต้น  แทงด้วยหอก
06,0044,017,เป็นต้น  และตีด้วยไม้พลองหรือด้วยไม้สั้นเป็นต้น.
06,0044,018,๒.  ซัดไปประหาร  ได้แก่ยิงด้วยศรหรือด้วยปืนเป็นต้น   พุ่งด้วย
06,0044,019,หอก  ขว้างด้วยศิลา.
06,0044,020,๓.  วางไว้ทำร้าย   ได้แก่วางขวาก  ฝังหลาวไว้ในหลุมพราง
06,0044,021,วางของหนักไว้ให้ตกทับ  วางยาตายและอื่น ๆ  อีก.