Book,Page,LineNumber,Text
05,0040,001,ธรรมสงบระงับได้จริง  ที่  ๑  คือโสดาบันนบุคคล  ที่  ๒  คือสกิทาคามิ-    
05,0040,002,บุคคล  ที่  ๓  คืออนาคามิบุคคล  ที่  ๔  คือขีณาสวอรหันต์  ย่อมมี
05,0040,003,จริงในธรรมวินัยนี้สมัยเดียวเท่านั้น)  ลัทธิแห่งผู้อื่นนอกจากพระสัมมา  
05,0040,004,สัมพุทธเจ้าแล้ว  เปล่าไปจากสมณะผู้รู้ทั่วถึง  คือจะสั่งสอนไปด้วย
05,0040,005,ประการไร ๆ  สมณะพิเศษ  ๔  เหล่าคงไม่มีขึ้นเลย  ในลักทธิอื่นจาก
05,0040,006,"สุคตธรรมวินัย,  ดูก่อนสุภัททะ   ก็ถ้าหากภิกษุทั้งหลายเหล่านี้จะพึง"
05,0040,007,อยู่ดีอยู่ชอบแล้วไซร้   โลกก็จะไม่พึงศูนย์เปล่าจากพระอรหันต์ทั้ง
05,0040,008,"หลาย.""    สมเด็จพระผู้มีพระภาค  ตรัสเทศนาแสดงธรรมวินัยนี้ว่า"
05,0040,009,เป็นนิยยานิกะ  เป็นที่เกิดแห่งสมณะพิเศษอริยบุคคล  ๔  จำพวกฉะนี้
05,0040,010,"แล้ว  จึงตรัสพุทธนิพันธคาถาว่า  ""ดูก่อนสุภัททะ  เราได้  ๓๐  หย่อน  ๑"
05,0040,011,โดยวัย  ได้บรรพชาแสวงหาว่า  อะไรเป็นกุศล ๆ  ดังนี้อันใด  เราได้
05,0040,012,บรรพชาแล้วแต่กาลใดมาจนบัดนี้  นับปีได้  ๕๐  ยิ่งด้วยปี  ๑  แม้สมณะ
05,0040,013,ผู้เป็นไปในประเทศแห่งธรรมที่เป็นเครื่องนำออกไป  ไม่มี  ณ  ภายนอก
05,0040,014,แต่ธรรมวินัยนี้  สมณะที่  ๑  ที่  ๒  ที่ ๓  ที่  ๔   ไม่มี  ณ  ภายนอกแต่
05,0040,015,ธรรมวินัยนี้  ลัทธิสมัยเป็นเครื่องสั่งสอนแห่งผู้อื่น  ว่างเปล่าไปจาก
05,0040,016,"สมณะผู้รู้ทั่วถึง,  ดูก่อนสุภัททะ  ถ้าภิกษุทั้งหลายเหล่านี้จะพึงอยู่ดี"
05,0040,017,"อยู่ชอบแล้วไซร้  โลกก็จัดไม่พึงว่างเปล่าจากพระอรหันต์ทั้งหลาย<SUP>๑</SUP>."""
05,0040,018,เมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาค  ตรัสธรรมเทศนาดังนี้แล้ว  สุภัททปริพาชก