Book,Page,LineNumber,Text
05,0014,001,กามาสวะ  ภวาสวะ  อวิชชาสวะ  ให้สรรพอาสวะทั้งปวงปราศไป  
05,0014,002,เป็นนิรินธนพินาศ.  สิกขาทั้ง  ๓  เป็นปฏิปทาทางแห่งวิมุตติ  ๆ เป็น  
05,0014,003,แก่นแห่งพระธรรมวินัย  สาวกจะบรรลุวิมุตตินั้นได้  ก็ด้วยทำให้
05,0014,004,"บริบูรณ์ในไตรสิกขานั้น."""
05,0014,005,[เสด็จโภคนคร]
05,0014,006,ครั้งนั้น  สมเด็จพระผู้มีพระภาค  เสด็จทำสัตตุปการกิจ  ประทับ
05,0014,007,ณ  บ้านภัณฑุคาม ตามพุทธอัธยาศัยแล้ว  ก็เสด็จพุทธดำเนินไปยังบ้าน
05,0014,008,หัตถีคาม และบ้านอัมพคามและชัมพุคาม  ล่วงไปตามลำดับ  เสด็จ
05,0014,009,จากบ้านชัมพุคามไปยังโภคนคร   เสด็จประทับอยู่  ณ  อานันทเจดีย์ใน
05,0014,010,เขตโภคนครนั้น  ตรัสเทศนามหาปเทส  ๔  ฝ่ายพระสูตร  สอนภิกษุ
05,0014,011,บริษัท  เพื่อจะเป็นเครื่องกำหนดรู้ซึ่งภาษานั้น  ๆ ว่า  เป็นธรรม  เป็น
05,0014,012,วินัย  เป็นสัตถุศาสนา  และมิใช่ธรรม  มิใช่วินัย  มิใช่สัตถุศาสนา.
05,0014,013,"ความในสุตตันติกมหาปเทสทั้ง  ๔  นั้นว่า  ""ถ้าจะมีภิกษุมาอ้าง"
05,0014,014,พระศาสดาก็ดี  อ้างสงฆ์  อ้างคณะ  อ้างบุคคลก็ดี  แล้วแสดงว่า  'นี้
05,0014,015,เป็นธรรมเป็นวินัย  เป็นสัตถุศาสนา'  ดั่งนี้  แก่ผู้ใด  เธอผู้ได้ฟัง  อย่า
05,0014,016,พึงรีบยินดีรับภาษิตของผู้มาอ้างนั้น  และอย่าพึงห้ามภาษิตนั้นก่อน
05,0014,017,ให้พึงเรียนบทพยัญชนะให้แน่นอนแล้ว  พึงสอบในสูตร  พึงเทียบได้
05,0014,018,กันในวินัย.  ถ้าภาษิตนั้นไม่สอบในสูตร  ไม่เทียบได้กันในวินัยแล้วไซร้พึง
05,0014,019,เข้าใจว่ามิใช่คำของพระผู้มีพระภาค  เธอผู้นี้รับมาผิด  จำมาเคลื่อน
05,0014,020,คลาดแน่แล้ว.  ต่อเมื่อใดมาสอบในสูตรและเทียบในวินัยก็ได้กัน  ไม่