Book,Page,LineNumber,Text
03,043,001,ล่วงไปแล้ว  ทั้งส่วนยังเป็นไปอยู่  คนผู้ไม่ได้เคยสดับย่อมเห็นเป็นสิ่ง
03,043,002,"เป็นอัน  เป็นผู้เป็นคน  และหลงรักลงชังในขันธ์นั้น,  เหมือนคน"
03,043,003,ผู้ไม่ได้เป็นช่าง  เห็นเป็นแต่รถแต่เรือน  ถึงจะรู้บ้างก็ยังหยาบ.
03,043,004,ต่อนายช่างจึงจะเล็งเห็นละเอียดลงไปถึงสัมภาระ.  ญาณนี้ย่อมนำ
03,043,005,[ กำจัด ]  ความหลงในขันธ์อันเป็นเหตุรักหรือชังเสีย.  
03,043,006,ญาณที่ ๒  ให้หยั่งรู้ว่าขันธ์นั้นแล  ย่อมเป็นไปตามอำนาจแห่ง
03,043,007,"ธรรมดา,  มีอันคุมกันเข้าเป็นสัตว์เป็นบุคคล  แล้วภายหลังสลาย"
03,043,008,"จากกัน  เป็นอย่างนี้เหมือนกันทั้งหมด,  แต่ถึงอย่างนั้น  ยังดีเลว"
03,043,009,"งามไม่งาม  ได้สุขได้ทุกข์ต่างกันอยู่,  เป็นอย่างนี้เพราะกรรมที่ทำ."
03,043,010,ญาณนี้ย่อมนำ  [ กำจัด ]  ความหลงในคติแห่งขันธ์อันเป็นเหตุสำคัญ
03,043,011,ผิดด้วยประการต่าง ๆ  เสีย.
03,043,012,ญาณที่ ๓  ให้หยั่งรู้ขันธ์พร้อมทั้งอาการโดยความเป็นเหตุและ
03,043,013,"ผลเนื่องประพันธ์กันไป,  สภาวะอย่างหนึ่งเป็นผลเกิดแต่เหตุอย่างหนึ่ง"
03,043,014,แล้ว  ซ้ำเป็นเหตุยังผลอย่างอื่นให้เกิดต่อไปอีกเล่า  เหมือนลูกโซ่เกี่ยว
03,043,015,"คล้องกันเป็นสาย,  บรรยายนี้เรียกปฏิจจสมุปบาท.<SUP>๑</SUP>  ญาณนี้ย่อมนำ"
03,043,016,[ กำจัด ]  ความหลงในธรรมดาเป็นเหตุเพลินในขันธ์อันประณีตเสีย
03,043,017,ที่ท่านแสดงว่าเห็นอริยสัจ ๔  มีทุกข์เป็นต้น  และเป็นเหตุถึงความ
03,043,018,บริสุทธิ์สิ้นเชิง  ที่ท่านแสดงว่าสิ้นอาสวะทั้งปวง.
03,043,019,ฝ่ายพระอาจารย์ผู้รจนาอรรถกถา  แสดงธรรมพิเศษที่พระองค์