Book,Page,LineNumber,Text
03,030,001,ไฉนไม่ตรัสสั่งให้ติดตาม ?  และเมื่อนายฉันนะกลับมานครแล้วก็ไม่ 
03,030,002,ได้ยินว่าทรงพระพิโรธและลงราชทัณฑ์แก่นายฉันนะอย่างไร ?  ถ้าเสด็จ
03,030,003,"ออกโดยซึ่งหน้า,  ก็มีปัญหาอีกว่า  พระราชบิดาไม่ทรงยอมอยู่แล้ว"
03,030,004,"ถึงทรงกันแสง,  แต่เหตุไฉนจึงขัดไว้ไม่ได้ ?  น่าจะมีเหตุจำเป็น"
03,030,005,"อย่างไรอันไม่ปรากฏ;  ถ้าหนีออกไปไม่ให้กล้าติดตาม,  ถ้าออกซึ่ง "
03,030,006,"หน้า  ไม่ให้กล้าขัด. เทียบกับบรรพชาของสาวกก็มีทั้ง ๒  นัย,  พระ"
03,030,007,"ยสออกผู้เดียวในราตรี,  พระรัฐบาลที่บิดาหวงออกซึ่งหน้า,  แต่มีคำ"
03,030,008,แก้ปัญหาทั้ง ๒  ข้อ.  เมื่อพระยสออกแล้ว  พอบิดาทราบก็ออกตาม
03,030,009,พบแล้วชวนให้กลับ  แต่ท่านได้ฟังพระธรรมเทศนาสำเร็จพระอรหันต์
03,030,010,แล้ว  ไม่ใช่ผู้จะอยู่ครองฆราวาสเสียแล้ว.<SUP>๑</SUP>  พระรัฐบาลลาบิดาบวช
03,030,011,"แต่ไม่ได้รับอนุญาต  เสียใจและอดอาหารจะได้ตายเสีย,  บิดาจึงต้อง"
03,030,012,อนุญาตผ่อนตามใจ  ด้วยหมายว่าบวชไปไม่ได้  ก็คงกลับมาเอง  ดี
03,030,013,กว่าจะปล่อยให้ตายเสียในเวลานั้น.<SUP>๒</SUP>  ในบรรพชาของพระมหาบุรุษ
03,030,014,ยังสันนิษฐานลงไม่ถนัด.
03,030,015,ในบางพระสูตรกล่าวถึงการบำเพ็ญพรตแห่งพระราชา  บางที
03,030,016,จะได้แก่การเที่ยวจาริกสู่ชลาลัยศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวแล้ว.  ถ้าพระมหา-
03,030,017,บุรุษเสด็จออกด้วยอาการอย่างนั้นก่อนแล้ว  จึงทรงบรรพชาต่อภายหลัง
03,030,018,จะออกได้โดยสะดวกกระมัง ?  ทั้งจะไม่ถูกติดตามด้วย.  ข้อนี้ไม่พ้น
03,030,019,จากท่วงทีอันกล่าวไว้ในอรรถกถาทีเดียวนัก  เพราะเอาอย่างคติของ
03,030,020,"ท่านผู้ปรารถนาจักรพรรดิราชสมบัติด้วยกัน,  และถ้าถือความว่าเมื่อ"