Book,Page,LineNumber,Text
02,0005,001,๒๗. อตฺตานญฺเจ  ปิยํ  ชญฺา    น  นํ  ปาเปน  สํยุเช.  
02,0005,002,ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก  ก็ไม่ควรประกอบตนนั้นด้วยความชั่ว.
02,0005,003,สํ.  ส.  ๑๕/๑๐๔.   
02,0005,004,๒๘.  ยทตฺตครหึ  ตทกุพฺพมาโน.
02,0005,005,ติตนเองเพราะเหตุใด  ไม่ควรทำเหตุนั้น.
02,0005,006,ขุ.  ส.  ๒๕/๔๘๖.
02,0005,007,๒.  อัปปมาทวรรค  คือ  หมวดไม่ประมาท.
02,0005,008,๒๙. อปฺปมาโท    อมตํปทํ.
02,0005,009,ความไม่ประมาท  เป็นทางไม่ตาย.
02,0005,010,ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๘.  ขุ.  ชา.  ตึส.  ๒๗/๕๒๔.
02,0005,011,๓๐. อปฺปมาทญฺจ  เมธาวี    ธนํ  เสฏ€ํว  รกฺขติ.
02,0005,012,ปราชญ์ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้  เหมือนทรัพย์ประเสริฐสุด.
02,0005,013,ม.  ม.  ๑๓/๔๘๘.  สํ.  ส.  ๑๕/๓๖.  ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๘.  ขุ.  เถร.  ๒๖/๓๙๐.
02,0005,014,๓๑. อปฺปมาทํ  ปสํสนฺติ.
02,0005,015,บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท.
02,0005,016,สํ.  ส.  ๑๕/๑๒๖.  องฺ.  ปญฺจก.  ๒๒/๕๓.  ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๙.  ขุ.  อิติ.  ๒๕/๒๔๒.