Book,Page,LineNumber,Text
02,0004,001,๒๐. ทุคฺคา  อุทฺธรถตฺตานํ    ปงฺเก  สนฺโนว  กุญฺชโร.  
02,0004,002,จงถอนตนขึ้นจากหล่ม  เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น.
02,0004,003,ขุ.  ธ.  ๒๕/๕๘.  
02,0004,004,๒๑. อตฺตานุรกฺขี  ภว  มา  อฑยฺหิ.
02,0004,005,จงเป็นผู้ตามรักษาตน  อย่าได้เดือดร้อน.
02,0004,006,ขุ.  ชา.  ปกิณฺณก.  ๒๗/๓๗๒.
02,0004,007,๒๒. อตฺตานญฺจ  น  ฆาเตสิ.
02,0004,008,อย่าฆ่าตนเสียเลย.
02,0004,009,ขุ.  ชา.  มหา.  ๒๘/๒๗๙.
02,0004,010,๒๓. อตฺตานํ  น  ทเท  โปโส.
02,0004,011,บุรุษไม่พึงให้ซึ่งตน.
02,0004,012,สํ.  ส.  ๑๕/๖๐.
02,0004,013,๒๔. อตฺตานํ  น  ปริจฺจเช.
02,0004,014,บุรุษไม่พึงสละเสียซึ่งตน.
02,0004,015,สํ.  ส.  ๑๕/๖๐.
02,0004,016,๒๕. อตฺตานํ  นาติวตฺเตยฺย.
02,0004,017,บุคคลไม่ควรลืมตน.
02,0004,018,ขุ.  ชา.  ตึส.  ๒๗/๕๐๓.
02,0004,019,๒๖. อตฺตทตฺถํ  ปรตฺเถน    พหุนาปิ  น  หาปเย.
02,0004,020,ไม่ควรพร่าประโยชน์ตน  เพราะประโยชน์ผู้อื่นแม้มาก.
02,0004,021,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๗.