Book,Page,LineNumber,Text
02,0002,001,๖.  อตฺตา  หิ  ปรมํ  ปิโย. 
02,0002,002,ตนแล  เป็นที่รักยิ่ง.
02,0002,003,องฺ.  สตฺตก.  ๒๓/๙๙.  
02,0002,004,๗.  นตฺถิ  อตฺตสมํ  เปมํ.  
02,0002,005,ความรัก  (อื่น)  เสมอด้วยตนไม่มี.
02,0002,006,สํ.  ส.  ๑๕/๙.
02,0002,007,๘.  อตฺตนา  ว  กตํ  ปาปํ    อตฺตนา  สงฺกิลิสฺสติ.
02,0002,008,ตนทำบาปเอง  ย่อมเศร้าหมองเอง.
02,0002,009,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๗.  ขุ.  มหา.  ๒๙/๓๗.  ขุ.  จู.  ๓๐/๑๑๖.
02,0002,010,๙.  อตฺตนา  อกตํ  ปาปํ    อตฺตนา  ว  วิสุชฺฌติ.
02,0002,011,ตนไม่ทำบาปเอง  ย่อมหมดจดเอง.
02,0002,012,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๗.  ขุ.  มหา.  ๒๙/๓๗.  ขุ.  จู.  ๓๐/๑๑๖.
02,0002,013,๑๐. อตฺตตฺถปญฺา  อสุจี  มนุสฺสา.
02,0002,014,มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน  เป็นคนไม่สะอาด.
02,0002,015,ขุ.  สุ.  ๒๕๑๓๓๙.
02,0002,016,๑๑. อตฺตานํ  ทมยนฺติ  ปณฺฑิตา.
02,0002,017,บัณฑิต  ย่อมฝึกตน.
02,0002,018,ม.  ม.  ๑๓/๔๘๗.  ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๕.  ขุ.  เถร.  ๒๖/๓๘๙.
02,0002,019,๑๒.  อตฺตานํ  ทมยนตฺติ  สุพฺพตา.
02,0002,020,ผู้ประพฤติดี  ย่อมฝึกตน.
02,0002,021,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๔.