Book,Page,LineNumber,Text
21,0030,001,จาคานุสสติกัมมัฏฐานนั้น  พึงทำใจให้ยินดีรักใคร่ในอันบริจาคทานก่อน  
21,0030,002,อนึ่ง พึงตั้งจิตไว้ว่า  ตั้งแต่นี้ไป  เมื่อปฏิคาหกผู้จะรับทานมีอยู่  เรา
21,0030,003,ไม่ได้ให้ทานโดยที่สุดแต่ข้าวก้อนหนึ่งแล้ว  เราจะไม่บริโภคเลยเป็น
21,0030,004,อันขาดทีเดียว ในวันเมื่อจะเจริญจาคานุสสติกัมมัฏฐานนั้น พึงให้ทาน
21,0030,005,แก่ปฏิคาหกอันทรงคุณเป็นอันดี  แล้วพึงถือเอาซึ่งนิมิตคือออการใน
21,0030,006,ทานที่คนให้ด้วยบริจาคเจตนานั้น แล้วพึงเข้าไปยังเสนาสนะอันสงัด
21,0030,007,มีนัยดังกล่าวแล้วแต่หลัง  แล้วพึงระลึกถึงซึ่งอันบริจาคทานของตน ที่
21,0030,008,ประกอบด้วยคุณมีความปราศจากตระหนี่เป็นต้น  ว่าเป็นลาภของเรา
21,0030,009,แล้วหนอ  เราได้ชาติเกิดเป็นมนุษย์นี้ ชื่อว่าได้ด้วยดีแล้วหนอ เพราะ
21,0030,010,เราอยู่บัดนี้ด้วยจิตปราศจากตระหนี่  เรามีอันบริจาคสละปล่อยออก
21,0030,011,แล้ว  มีมือล้างเปียกอยู่เป็นนิตย์  เพื่อจะหยิบไทยธรรมให้โดยเคารพ
21,0030,012,เราเป็นผู้ยินดีแล้วในอันบริจาคทาน  เราเป็นผู้ควรเพื่ออันขอของผู้อื่น
21,0030,013,ผู้อื่นมาของสิ่งไรเราก็ให้สิ่งนั้นตามประสงค์ เราเป็นผู้ยินดีแล้วใน
21,0030,014,อันให้และอันแจกเฉลี่ยของให้แก่ผู้อื่น  เมื่อโยคาพจรกุลบุตรมาระลึก
21,0030,015,ถึงอันบริจาคทานของตนโดยนิยมดังนี้  จิตก็จะปราศจากนีสรณธรรม
21,0030,016,ตั้งมั่นเป็นขณิกสมาธิและอุปจารสมาธิโดยลำดับ.
21,0030,017,วินิจฉัยในจาคานุสสติ  ยุติแต่เท่านี้.
21,0030,018,จะวินิจฉัยในเทวตานุสสติต่อไปว่า โยคาพจรกุลบุตรผู้จะเจริญ
21,0030,019,เทวตานุสสติกัมมัฏฐานนั้น พึงทำจิตให้ประกอบด้วยคุณคือศรัทธา
21,0030,020,ศีล  สุตะ  จาคะ  ปัญญา  ก่อน  แล้วพึงไปยังที่สงัดเงียบ  แล้วพึงตั้ง
21,0030,021,ไว้ซึ่งท่านผู้มีคุณทั้งหลาย  ที่เกิดในคติอันดี  บริบูรณ์ด้วยสุขสมบัติ