Book,Page,LineNumber,Text
46,0035,001,ห้วงน้ำ. บทว่า อวินฺทุํ คือ ได้แล้ว. บทว่า เอวํ เป็นบทเปรียบ
46,0035,002,เทียบด้วยข้ออุปมา. บุคคลผู้ประกอบด้วยปัญญาที่ได้แก่ญาณของผู้รู้
46,0035,003,ชื่อว่า มุนี. บทว่า วิริยพลูปปนฺโน คือ ผู้ประกอบด้วยวิริยะ และ
46,0035,004,ด้วยกำลังกายและกำลังญาณ. บทว่า อกิลาสุ ได้แก่ ผู้ไม่เกียจคร้าน.
46,0035,005,มุนี ชื่อว่า ผู้ไม่เกียจคร้าน เพราะเป็นผู้ประกอบด้วยความเพียรอัน
46,0035,006,ประกอบด้วยองค์ ๔ ที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้อย่างนี้ว่า
46,0035,007,""" หนัง เอ็น และกระดูก จงเหลืออยู่ก็ตามที."
46,0035,008,เนื้อและเลือดในกายของเราทั้งหมดนั้น จงเหือด
46,0035,009,"แห้งไปเถิด. """
46,0035,010,ข้อว่า วินฺเท หทยสฺส สนฺตึ ความว่า ย่อมได้ คือได้เฉพาะ
46,0035,011,ซึ่งอริยธรรม กล่าวคือฌาน วิปัสสนา อภิญญา และญาณ อัน
46,0035,012,สัมปยุตด้วยอรหัตมรรค ซึ่งถึงความนับว่า สันติ เพราะทำความ
46,0035,013,เย็นแห่งจิตบ้าง แห่งหทัยรูปบ้าง.
46,0035,014,ก็แลพระผู้มีพระภาค ครั้นตรัสอย่างนั้นแล้ว จึงทรงประกาศ
46,0035,015,สัจจะทั้งหลาย. ในเวลาจบสัจจะ ภิกษุนั้น ผู้อันพระศาสดาทรง
46,0035,016,อุปถัมภ์แล้ว ประคองความเพียร เจริญวิปัสสนา บรรลุพระอรหัส
46,0035,017,แล้ว.
46,0035,018,เรื่องภิกษุผู้สละความเพียร จบ.
46,0035,019,โภชาชานียชาดก๑ และอาชัญญชาดก๒ ในตติยวรรค เอกนิบาต
46,0035,020,และมหาสีลวชาดก๓ ในฉัฏฐวรรค เอกนิบาตนั้นนั่นแล บัณฑิตควร
46,0035,021,
46,0035,022,๑-๒. ขุ. ชา. ๒๗/๘. ตทฏฺกถา. ๑/๒๖๘-๒๗๒. ๓. ขุ. ชา. ๒๗/๑๗. ตทฏฺกถา. ๒/๔๑.