Book,Page,LineNumber,Text 46,0033,001,กันรับประทานอาหารเย็น เมื่อแผ่นดินกลับเย็นลงแล้ว จึงไปได้. แม้ 46,0033,002,พระโพธิสัตว์ ไปสู่ทางกันดารนั้นโดยทำนองนี้แล ไปสิ้น ๕๙ โยชน์ 46,0033,003,"แล้วคิดว่า "" บัดนี้ อีกราตรีเดียวเท่านั้น ก็จักออกจากทะเลทรายอัน " 46,0033,004,"กันดาร "" จึงรับประทานอาหารเย็นแล้ว สั่งให้เทน้ำทั้งปวงเสียสิ้น" 46,0033,005,แล้วขับไป. คนนำทางที่นอนอยู่บนเกวียนเล่มหน้า คอยดูดาวใน 46,0033,006,"อากาศ กล่าวอยู่ว่า "" พวกท่านจงขับโคไปทางนี้, จงขับโคไปทาง" 46,0033,007,"นั้น "" เหน็ดเหนื่อยเพราะไม่ได้หลับมาช้านาน ก็ก้าวลงสู่ความหลับ" 46,0033,008,ไม่ได้รู้สึกถึงโคทั้งหลายซึ่งพากันวกกลับมาถือเอาทางที่มาแล้วเลย. โค 46,0033,009,ทั้งหลายได้เดินไปตลอดคืนยังรุ่ง. คนนำทาง ตื่นขึ้นในเวลาอรุณขึ้น 46,0033,010,"รู้ความนั้น จึงร้องขึ้นว่า "" พวกท่านจงกลับเกวียน. "" พ่อค้าทั้งหมด" 46,0033,011,นั้น ถึงที่ ๆ ตนพักแล้วในวันวาน ก็พากันเศร้าใจไปตามกันว่า 46,0033,012,""" แม้น้ำของพวกเราก็หมดแล้ว พวกเราพากันฉิบหายในคราวนี้แล้ว """ 46,0033,013,จึงพากันนอนอยู่ภายใต้เกวียนของตน ๆ. พระโพธิสัตว์ เที่ยวไปในเวลา 46,0033,014,"ที่พื้นที่เย็นตอนเช้านั่นแล เห็นกอหญ้าแพรก๑กอหนึ่ง คิดว่า "" หญ้า" 46,0033,015,"เหล่านี้ จักงอกขึ้นด้วยความเย็นของน้ำภายใต้ "" จึงให้ขุดประเทศนั้น." 46,0033,016,เมื่อคนทั้งหลายขุดลงไปสิ้นที่ประมาณ ๖๐ ศอก ทุบอยู่กระทบพื้นหิน 46,0033,017,ภายใต้. พ่อค้าทั้งหมด พากันละความพยายามแล้ว. พระโพธิสัตว์ 46,0033,018,"คิดว่า "" ภายใต้แผ่นหินนี้คงมีน้ำ "" กระโดดลงไปเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียง" 46,0033,019,"น้ำแล้วจึงขึ้นมา บังคับคนใช้ว่า "" พ่อ เมื่อเธอละความพยายามเสีย" 46,0033,020,แล้ว พวกเราจะพากันฉิบหายหมด เธอจงจับค้อนเหล็กนี้ลงไปต่อย 46,0033,021, 46,0033,022,๑. บาลีเป็น ทพฺพติณคจฺฉํ ถ้า ทพฺภ ก็เป็น หญ้าคา ถ้า ทุพฺพา ก็เป็นหญ้าแพรก.