Book,Page,LineNumber,Text
46,0014,001,ด้วยว่า   เมื่ออสังวรเกิดขึ้นแล้ว   ความที่ทวารเป็นต้นเหตุแห่ง 	 
46,0014,002,อสังวรนั้นย่อมปรากฏ.   และอสังวรนั้นพอเกิดขึ้นเท่านั้น   ก็ห้ามความ
46,0014,003,ที่ทวารเป็นอาทิ   เป็นอุปนิสัยแห่งสังวรทีเดียว   ย่อมเป็นไปแล.   ก็ใน
46,0014,004,สังวรและอสังวรทั้ง   ๒  นี้    ลำดับความเป็นไปแห่งอสังวรทั้งหลายดังนี้
46,0014,005,"เมื่ออารมณ์มีรูปารมณ์เป็นต้น    ไปสู่คลองในปัญจทวาร,   เมื่ออกุศล-"
46,0014,006,ชวนะเกิดขึ้นตามปัจจัยแล้วหยั่งลงสู่ภวังค์.     ชวนะอันเป็นไปทางมโน-
46,0014,007,ทวาร   ทำอารมณ์มีรูปเป็นต้นนั้นนั่นเอง   ให้เป็นเครื่องยึดหน่วงแล้ว
46,0014,008,หยั่งลงสู่ภวังค์.     ชวนะกำหนดอารมณ์ในทวารนั้นนั่นแล   โดยนัย
46,0014,009,"เป็นต้นว่า   ""หญิง    ชาย""     แล้วกลับลงสู่ภวังค์อีก.     ในวาระต่อไป"
46,0014,010,ชวนะย่อมแล่นไปด้วยอำนาจการมีความกำหนัดเป็นต้น.   อารมณ์เช่นนั้น
46,0014,011,ย่อมกลับมาสู่คลองแม้อีก.    ชวนะเช่นนั้นนั่นแล    ก็เกิดขึ้นในรูปารมณ์
46,0014,012,เป็นอาทิในปัญจทวาร.    ท่านหมายเอาชวนะนั้น   จึงกล่าวคำเป็นต้นว่า
46,0014,013,"""เมื่อโทษเครื่องทุศีลเป็นต้นเกิดขึ้นแล้วในชวนะ,    ครั้นเมื่ออสังวรนั้น"
46,0014,014,"มีอยู่,   แม้ทวารก็ย่อมเป็นอันภิกษุไม่คุ้มครองแล้ว.    ฉันนั้นเหมือนกัน"""
46,0014,015,พรรณนาความในฝ่ายอสังวรเท่านี้ก่อน.     แม้ในฝ่ายสังวร   ผู้ศึกษาก็พึง
46,0014,016,"ทราบความโดยนัยนี้แล""   แม้ฎีกาวิสุทธิมรรค  ก็พึงตรวจดู."
46,0014,017,[๔๗๘]    บุคคลผู้ประกอบด้วยอินทรียสังวร    ดังที่พรรณนามานี้
46,0014,018,ชื่อว่า    ย่อมรักษาอินทรีย์ทั้งหลายเพื่อละอกุศลธรรมมีอภิชฌาเป็นต้น.
46,0014,019,เพราะการสำรวมอินทรีย์นั้นของบุคคลนั้น   ชื่อว่า   ย่อมเผาผลาญอกุศล-
46,0014,020,ธรรมมีอภิชฌาเป็นต้นเหล่านั้น;    เหตุนั้น   บุคคลจึงควรยังอินทรีย์
46,0014,021,สังวรให้พร้อมมูล   เพื่อละอกุศลธรรมมีอภิชฌาเป็นอาทิ.    และอินทรีย์