Book,Page,LineNumber,Text
45,0043,001,กถาว่าด้วยความสันโดษ*
45,0043,002,[ ๒๙๓ ] ความสันโดษด้วยปัจจัยตามมีตามได้ ชื่อว่า สนฺตุฏฺิ.
45,0043,003,ในบทว่า สนฺตุฏฺิ นั้น พึงทราบวินิจฉัยดังต่อไปนี้: บุคคลชื่อว่า เป็น
45,0043,004,ผู้สันโดษ เพราะยินดีด้วยปัจจัยตามมีตามได้. ก็บทว่า สํ เป็นเพียง
45,0043,005,อุปสัค. อีกอย่างหนึ่ง บทว่า สํ นี้ ย่อมประกอบอรรถได้ถึง ๓ อย่าง
45,0043,006,คือ สกํ สนฺตํ สมํ. เพราะเหตุนั้น ในอรรถกถา๑เมตตสูตร ในปฐม-
45,0043,007,"วรรค สุตตนิบาต พระอรรถกถาจารย์ จึงกล่าวว่า "" ภิกษุ ชื่อว่าผู้"
45,0043,008,สันโดษ เพราะยินดีด้วยสันโดษ ๑๒ อย่าง. อีกอย่างหนึ่ง ภิกษุชื่อว่า
45,0043,009,ผู้ยินดี เพราะย่อมยินดี. ภิกษุชื่อว่า สนฺตุสฺสโก ( ผู้สันโดษ ) เพราะ
45,0043,010,อรรถว่า ยินดีด้วยปัจจุบันของตน ยินดีด้วยปัจจุบันที่มีอยู่ ยินดีโดย
45,0043,011,สม่ำเสมอ.
45,0043,012,บรรดาอรรถ ๓ อย่างนั้น ปัจจัย ๔ ใด อันอุปัชฌายะแสดงใน
45,0043,013,มณฑลที่อุปสมบทว่า 'ปิณฺฑิยาโลปโภชนํ นิสฺสาย' เป็นต้น อัน
45,0043,014,"ตนเองรับแล้ว ปัจจัยนั้น ชื่อว่า สกํ ( ของตน ), ภิกษุไม่แสดงวิการ"
45,0043,015,ทั้งในเวลารับ ทั้งในเวลาบริโภค ยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยปัจจัย ๔
45,0043,016,นั้น ที่ดีหรือไม่ดี ซึ่งทายกถวายแล้ว โดยเคารพหรือไม่เคารพก็ตาม
45,0043,017,พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า ผู้สันโดษด้วยปัจจัยของตน.
45,0043,018,ปัจจัย ๔ ใด ย่อมเป็นของอันตนได้แล้ว คือมีอยู่แก่ตน ปัจจัย
45,0043,019,"๔ นั้น ชื่อว่า สนฺตํ ( มีอยู่ ), ภิกษุยินดีอยู่ด้วยปัจจัย ๔ นั้น ซึ่งมี"
45,0043,020,
45,0043,021,* พระมหาเฉย ยโส ป. ธ. ๗ วัดสัมพันธวงศ์ แปล. ( บัดนี้เป็นพระเทพปัญญามุนี ).
45,0043,022,๑. ปรมัตถโชติกา สตตนิบาตวัณณนา ๒๔๕.