Book,Page,LineNumber,Text
45,0031,001,คุณวุฑฒะ. บรรดาวุฑฒบุคคล ๓ จำพวกนั้น บุคคลผู้เจริญวัย สมบูรณ์
45,0031,002,ด้วยคุณ พระผู้มีพระภาค ทรงประสงค์ว่า วุฑฒะ ในบทว่า วุฑฺฒํ นี้.
45,0031,003,บทว่า อปจายนฺติ คือ ย่อมบูชาด้วยเชฏฐาปจายนกรรม.
45,0031,004,สองบทว่า ธมฺมสฺส โกวิทา ได้แก่ เฉียบแหลมในเชฏฐา-
45,0031,005,ปจายนธรรม. สองบทว่า ทิฏฺเ ธมฺเม จ ได้แก่ ในอัตภาพนี้
45,0031,006,แหละ. บทว่า ปาสํสา คือ ควรแก่การสรรเสริญ.
45,0031,007,บาทคาถาว่า สมฺปราโย จ สุคฺคติ ความว่า ภพชื่อว่า
45,0031,008,สัมปรายะ เพราะอรรถว่า สัตว์ทั้งหลายพึงถึงในเบื้องหน้าพร้อม คือ
45,0031,009,ละโลกนี้ไปแล้วจึงถึง ได้แก่ ปรโลก อธิบายว่า ปรโลกของนระ
45,0031,010,เหล่านั้น ย่อมเป็นสุคติแท้. ก็ในพระคาถานี้ ประมวลใจความดังนี้ว่า
45,0031,011,""" ภิกษุทั้งหลาย สัตว์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง จะเป็นกษัตริย์ พราหมณ์"
45,0031,012,แพศย์ ศูทร คฤหัสถ์ บรรพชิต หรือสัตว์ดิรัจฉานก็ตาม เป็นผู้ฉลาด
45,0031,013,คือเฉียบแหลมในเชฏฐาปจายนธรรม ทำความยำเกรงต่อบุคคลผู้เจริญ
45,0031,014,โดยวัย ถึงพร้อมแล้วด้วยคุณ สัตว์เหล่านั้น ย่อมได้ความสรรเสริญ
45,0031,015,"คือ ยกย่อง ชมเชยว่า "" ประพฤติยำเกรงต่อบุคคลผู้เจริญที่สุด "" ใน"
45,0031,016,"อัตภาพนี้ และเพราะกายแตกไป ก็ย่อมบังเกิดในสวรรค์. """
45,0031,017,เรื่องสัตว์ผู้เป็นสหายกัน จบ.
45,0031,018,กถาว่าด้วยบทว่าความเคารพ จบ.