Book,Page,LineNumber,Text
45,0017,001,ปฏิสันถาร   ๒   อย่างนี้     ย่อมทำลาภที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น    ย่อมทำลาภ 
45,0017,002,ที่เกิดแล้วให้มั่นคง     ย่อมรักษาชีวิตของตนไว้ได้ในที่ ๆ  มีความ
45,0017,003,รังเกียจ       ดังพระเถระหยิบเอาส่วนเลิศด้วยมือข้างที่จับบาตรนั่นเอง
45,0017,004,แล้วเทภัตรลงด้วยบาตรนั่นแล   ถวายแด่พระเจ้าโจรนาคฉะนั้น.   ก็ใน
45,0017,005,การทำลาภที่ยังไม่ได้ให้เกิดขึ้น   ควรกล่าวเรื่องมหาเภสัชชทานที่พระ
45,0017,006,เจ้ามหานาคผู้เสด็จหนีไปจากฝั่งนี้  ( จากเมืองอนุราธ )  เสด็จถึงฟากฝั่งโน้น
45,0017,007,ทรงได้รับความสงเคราะห์ในสำนักพระเถระรูปหนึ่งแล้ว    เสด็จกลับมา
45,0017,008,ดำรงอยู่ในราชสมบัติอีก   ให้เป็นไปในปัตตัมพังคณวิหารจนตลอดพระ
45,0017,009,ชนมายุ.   ในการทำลาภที่เกิดขึ้นแล้วให้มั่นคง   พึงกล่าวเรื่องที่พวก
45,0017,010,โจรได้รับปฏิสันถารจากมือพระทีฆภาณกอภัยเถระแล้ว   ไม่พากันปล้น
45,0017,011,"ทรัพย์ในเจติยปัพพตวิหาร. """
45,0017,012,"[๒๗๗]   อรรถกถาเภสัชช   ( กรณ )  วัตถุว่า       "" เพื่อแสดง"
45,0017,013,อานิสงส์ปฏิสันถาร    พระอรรถกถาจารย์    จึงกล่าวเรื่องไว้หลายเรื่องใน
45,0017,014,มหาอรรถกถาโดยพิสดาร   มีเป็นต้นอย่างนี้   คือ   เรื่องพระเจ้าโจรนาค
45,0017,015,เรื่องพระเจ้ามหานาค   ผู้เสด็จไปชมพูทวีปพร้อมกับพระราชภาดา   เรื่อง
45,0017,016,อำมาตย์  ๔  นาย  ในรัชกาลแห่งพระเจ้าปิตุราช  เรื่องอภัยโจร.   บรรดา
45,0017,017,เรื่องเหล่านั้น   จะกล่าวเรื่องหนึ่ง  ดังต่อไปนี้ :-
45,0017,018,[ เรื่องอภัยโจร ]
45,0017,019,ดังได้สดับมา   ในเกาะสีหล  โจรชื่ออภัย   มีบริวารประมาณ    ๕๐๐
45,0017,020,ตั้งซ่องอยู่  ณ  ที่แห่งหนึ่ง   ยังประชาชนให้อพยพไปตลอดที่ประมาณ
45,0017,021,
45,0017,022,๑.   สมนฺต.   มหาวิภงฺค.   ๑/๕๖๗.