Book,Page,LineNumber,Text
42,0031,001,นิบาต. 
42,0031,002,"[๑๓๗]  แต่เพราะท่านกล่าวไว้โดยไม่แปลกกันว่า   ""ความเป็น "
42,0031,003,"ผู้ฉลาดในหัตถกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง   ชื่อศิลปะ""   ดังนี้   ศิลปะแห่ง"
42,0031,004,ช่างสานเป็นอาทิก็ดี    ศิลปะดีดกรวดก็ดี   อันมาในวิภังค์แห่งโอมสวาท-
42,0031,005,สิกขาบท  จึงนับเข้าด้วย.  ช่างสานชื่อว่านฬการ   ในคำว่า  <B>นฬการา-
42,0031,006,ทิสิปฺปญฺเจว</B>   นั้น.   แม้ศิลปะของช่างสานนั้น  ก็เป็นมงคล   เพราะ
42,0031,007,นำมาซึ่งประโยชน์.   ในข้อนั้น   มีเรื่องเหล่านี้  (เป็นอุทาหรณ์).
42,0031,008,[เรื่องพระเถระผู้ถวายเสื่อลำแพน]
42,0031,009,ในอดีตกาล   ช่างสานคนหนึ่ง  ในตีวรนคร  ถวายเสื่อลำแพน
42,0031,010,เพื่อบูชาแด่พระผู้มีพระภาคพระนามว่าสิทธัตถะ   เพราะกรรมนั้นจึง
42,0031,011,ท่องเที่ยวไปแต่ในสุคติตลอด  ๙๔  กัลป์   ในพุทธุปบาทกาลนี้  เป็น
42,0031,012,กุลบุตร   บวชในพระศาสนาแล้ว   บรรลุพระอรหัต.   ท่านเมื่อ
42,0031,013,จะประกาศความไม่ขาดสาย   แห่งความประพฤติในกาลก่อนของตน
42,0031,014,จึงได้กล่าวคาถาเหล่านี้   ในวรรคที่  ๒๔  แห่งอปทาน   ว่า :-
42,0031,015,"<B>""ครั้งนั้น   ข้าพเจ้าเป็นช่างสาน   ในตีวรบุรี   อัน"
42,0031,016,"น่ารื่นรม,  ประชุมชนในตีวรบุรีนั้น   เลื่อมใสใน"
42,0031,017,พระผู้มีพระภาคพระนามว่าสิทธัตถะ   ผู้ทรงยัง
42,0031,018,โลกให้สว่าง   พากันแสวงหาเสื่อลำแพน   เพื่อ
42,0031,019,บูชาพระโลกนาถ.    ข้าพเจ้าได้ให้เสื่อลำแพน
42,0031,020,"แก่ทวยชนผู้จะทำพุทธบูชา,  ตลอด  ๙๔  กัลป์"
42,0031,021,ข้าพเจ้าไม่รู้จักทุคติ    เพราะกรรมที่ข้าพเจ้า</B>