Book,Page,LineNumber,Text
42,0029,001,เก็บตามที่พับไว้   ในเวลาที่ภิกษุณีสงฆ์มารับโอวาท   จึงห่มจีวรผืนนี้ 
42,0029,002,"แล้วเดินมาข้างหลัง  ๆ.""  นางได้ทำตามคำสั่ง.   พวกมนุษย์เห็นภิกษุณี "
42,0029,003,นั้นแล้วพากันยกโทษ   นางจึงบอกแก่พวกภิกษุณีทั้งหลาย.   พวกภิกษุณี
42,0029,004,ก็บอกแก่พวกภิกษุ     พวกภิกษุจึงทูลความนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.
42,0029,005,พระผู้มีพระภาคทรงติเตียนภิกษุอุทายีโดยอเนกปริยาย     แล้วทรง
42,0029,006,"บัญญัติจีวรสิพพนสิกขาบท   ในภิกขุนีวัคค์<SUP>๑</SUP>   ว่า  ""  อนึ่ง   ภิกษุใด"
42,0029,007,เย็บเองก็ดี   ให้ผู้อื่นเย็บก็ดี  ซึ่งจีวร  เพื่อภิกษุณีผู้มิใช่ญาติ  ภิกษุนั้น
42,0029,008,เป็นปาจิตตีย์.
42,0029,009,[แก้อรรถ]
42,0029,010,บทว่า   <B>ปฏิภาณจิตฺตํ</B>  ได้แก่   จิตรกรรมที่ทำด้วยปฏิภาณของ
42,0029,011,ตน.   อธิบายว่า   รูปสตรีและบุรุษที่ทำเมถุนธรรมค้าง   อันทำด้วย
42,0029,012,ด้ายสีต่าง ๆ.
42,0029,013,เรื่องพระโลลุทายี  จบ.
42,0029,014,[อาคาริยศิลปะ]
42,0029,015,[๑๓๖]  ชื่อว่าศิลปะของคฤหัสถ์   มีมากชนิด.   ในศิลปะเหล่า
42,0029,016,นั้น   กิจการใด   เว้นจาการเบียดเบียนชีวิตของสัตว์อื่น   เว้นจาก
42,0029,017,อกุศลกรรม  มีการงานของช่างแก้วและช่างทองเป็นต้น  กิจการนั้น  
42,0029,018,จัดเป็นมงคล   เพราะนำมาซึ่งปะโยชน์ในโลกนี้.   ในข้อนั้น   มีเรื่อง
42,0029,019,ต่อไปนี้   (เป็นอุทาหรณ์).
42,0029,020,
42,0029,021,๑.  วิ.   มหาวิภังค์.  ๒/๒๒๘.