Book,Page,LineNumber,Text 42,0028,001,มีสีและดอกเลือนไปแล้ว). บทว่า ปาปณิเก ได้แก่ ในผ้าเก่าที่ตก 42,0028,002,จากระหว่างร้านตลาด. การแสวงหา ชื่อว่าอุตสาหะ. แต่ผ้าบังสุกุล 42,0028,003,"และผ้าที่ตกตามร้านตลาดนั้น ไม่มีกำหนด, แม้ ๑๐๐ ชั้น ก็ควร." 42,0028,004,คำนี้ทั้งหมด กล่าวไว้สำหรับภิกษุผู้ยินดีอยู่. บทว่า อคฺคฬํ ได้แก่ 42,0028,005,ท่อนผ้า (ใหม่) ที่รื้อ (ผ้าเก่า) แล้วทาบเข้า. บทว่า ตุนฺนํ คือ 42,0028,006,ผ้าที่ชุนด้วยด้าย. บทว่า โอวฏฺฏิกํ คือ เจาะทำ (ให้เป็นรู). บทว่า 42,0028,007,กณฺฑุสกํ คือ ลูกดุม. บทว่า ทฬฺหีกมฺมํ ได้แก่ ท่อนผ้าที่ไม่รื้อ 42,0028,008,ทำให้เป็นที่รองแล้วทาบเข้า. 42,0028,009,เรื่องภิกษุรูปหนึ่ง จบ. 42,0028,010,[๑๓๕] ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรมของท่านเหล่านี้ ที่ 42,0028,011,ประกอบในฐานะ ย่อมนำมาซึ่งความสรรเสริญ นับเข้าใน 42,0028,012,ประโยชน์เกื้อกูลในโลกนี้ ด้วยประการฉะนี้ เหตุนั้น จึงจัดเป็น 42,0028,013,มงคล. แต่ที่ประกอบในอัฏฐานะ หาเป็นมงคลไม่ เพราะเป็น 42,0028,014,เหตุนำมาซึ่งความติเตียน. ในข้อนั้น มีเรื่องดังต่อไปนี้ (เป็น 42,0028,015,อุทาหรณ์). 42,0028,016,[เรื่องพระโลลุทายี] 42,0028,017,ดังได้สดับมา พระโลลุทายี เป็นคนละเอียด และสามารถทำ 42,0028,018,จีวรกรรม. ท่านเย็บจีวรเพื่อภิกษุณี ผู้เป็นภรรยาเก่าของตน ย้อม 42,0028,019,แล้วทำรูปภาพอันตระการตา ซึ่งสำเร็จแล้วด้วยปฏิภาณ ที่ตรงกลาง 42,0028,020,"พับแล้ว กล่าวว่า "" เชิญเถิด น้องหญิง เธอจงนำจีวรผืนนี้ไป" 42,0028,021, 42,0028,022,๑. สมันต. ๓/๒๒๙.