Book,Page,LineNumber,Text
42,0025,001,คีเวยยกะ.   แผ่นผ้าที่เย็บติดเหมือนอย่างนั้น  ในที่ปกแข้ง   ชื่อ
42,0025,002,"ชังเฆยยกะ.   อาจารย์บางพวก   กล่าวว่า  ""แผ่นผ้าที่ติดไว้ตรงที่คอ"
42,0025,003,"(ชื่อคีเวยยกะ)   และตรงที่แข้ง  (ชื่อชังเฆยยกะ)""   ก็มี.   กระทง "
42,0025,004,หนึ่ง  ๆ  นอกอนุวิวัฏฏะ  ชื่อพาหันตะ. 
42,0025,005,"ส่วนในมหาอรรถกถา<SUP>๑</SUP>   ท่านกล่าวว่า  ""คำว่า   พาหันตะ  นั่น"
42,0025,006,เป็นชื่อของชายทั้ง  ๒   (แห่งจีวร)   ที่ภิกษุเมื่อห่มจีวรได้ขนาดพอดี
42,0025,007,ม้วนเข้ามาพาดไว้บนแขน   มีด้านหน้าอยู่ข้างนอก   (หมายเอาลูกบวบ
42,0025,008,"จีวร ?)."""
42,0025,009,พระผู้มีพระภาค   ครั้นทรงแสดงจีวร  ๙  อย่าง  ด้วยสามารถ
42,0025,010,กุสเป็นต้นอย่างนี้แล้ว  บัดนี้  เพื่อจะแสดงว่า  จีวรทั้งหมดนั่น  ภิกษุ
42,0025,011,ต้องตัด  จึงตรัสว่า   <B>ฉินฺนกญฺจ</B>   เป็นต้น.  พึงทราบวินิจฉัย  ในคำ
42,0025,012,เหล่านั้น.  บทว่า  <B>ฉินฺนกญฺจ</B>  คือ  ชื่อว่าจีวรที่ตัดแล้ว  โดยประการ
42,0025,013,มีกุสิเป็นต้น.  บทว่า  <B>ปจฺจตฺถิกานํ</B>  ได้แก่  พวกโจรผู้เป็นข้าศึกต่อ
42,0025,014,"พระศาสนา.   บทว่า  <B>อนภิชฺฌากตํ</B>  คือ  ไม่ทำความเพ่งเล็งแล้ว,"
42,0025,015,อธิบายว่า  ไม่อยากได้.  เพราะฉะนั้น  จีวรทั้ง  ๓  ผืนภิกษุควรตัด.
42,0025,016,ผิว่าเมื่อภิกษุตัดจีวร  ๓  ผืนผ้าไม่พอ  ก็ควรตัดแต่  ๒  ผืน.  แม้เมื่อ
42,0025,017,ตัด  ๒ ผืน  ก็ไม่พอ  ควรตัดผืนเดียว.   แม้เมื่อตัดผืนเดียว   ก็ไม่พอ
42,0025,018,ก็ควรติดผ้าเพลาะ.  ในข้อนั้นมีบาลี  ดังต่อไปนี้  (เป็นข้ออ้าง).
42,0025,019,[บาลีในจีวรขันธกะ]
42,0025,020,[๑๓๒]   ก็สมัยนั้นแล    เมื่อภิกษุรูปใดรูหนึ่งกำลังทำไตรจีวร
42,0025,021,่  
42,0025,022,
42,0025,023,๑.  สมนฺต.  ๓/๒๒๘   คัมภีร์มหาอรรถกถา   ท่านยกมากว่างไว้ในสมันต.  ในบัดนี้  หา
42,0025,024,คัมภีร์ไม่ได้แล้ว  มีสักแต่ชื่อเท่านั้น.