Book,Page,LineNumber,Text
42,0022,001,กถาว่าด้วยศิลปะ<SUP>*</SUP>
42,0022,002,[๑๒๘]   ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรมมี  ๒  อย่าง   ด้วย 
42,0022,003,สามารถแห่งศิลปะของบรรพชิตและคฤหัสถ์  ชื่อว่าศิลปะ.
42,0022,004,[อนาคาริยศิลปะ]
42,0022,005,ในศิลปะ  ๒  อย่างนั้น     การตกแต่งสมณบริขาร   มีการกะ
42,0022,006,และเย็บจีวรเป็นต้น   ที่พระผู้มีพระภาคทรงพรรณนาไว้ในสัตตมสูตร<SUP>๑</SUP>
42,0022,007,"ทุติยวรรค    แห่งทสกนิบาตอังคุตตรนิกาย    อย่างนี้ว่า    ""ภิกษุ"
42,0022,008,ทั้งหลาย   ภิกษุในศาสนานี้   เป็นผู้ขยันไม่เกียจคร้าน  ในการงานอะไรที่
42,0022,009,จะพึงช่วยกันทำ   ทั้งสูงทั้งต่ำ   ของเพื่อนพรหมจารีด้วยกัน   ประกอบ
42,0022,010,พร้อมด้วยปัญญาเครื่องสอบสวน   อันเป็นอุบายในการงานที่จะพึงช่วย
42,0022,011,กันทำนั้น   อาจทำ   อาจจัดได้;   ภิกษุทั้งหลาย   ภิกษุเป็นผู้ขยัน  ฯ ล ฯ
42,0022,012,"อาจจัดได้  แม้ใด;   ธรรมแม้นี้   ชื่อว่านาถกรณธรรม ""   ดังนี้  ชื่อว่า"
42,0022,013,ศิลปะของบรรพชิต.
42,0022,014,"[๑๒๙]   อรรถกถาสัตตมสูตร<SUP>๒</SUP>นั้นว่า    "" บรรดาบทเหล่านั้น"
42,0022,015,บทว่า   <B>อุจฺจาวจานิ</B>  แปลว่า  สูงและต่ำ.   การงานที่จะพึงออกปาก
42,0022,016,"อย่างนี้ว่า  ""ข้าพเจ้าจะทำอะไร  ? ""  แล้วจึงทำ   ชื่อว่าการงานที่จะพึง"
42,0022,017,ช่วยกันทำ.   ในการงานที่สูงและต่ำนั้น   การงานเป็นต้นอย่างนี้   คือ
42,0022,018,การทำ    การย้อมจีวร  กรรม   (คือฉาบทา)   ปูนขาวที่พระเจดีย์
42,0022,019,การงานที่จะพึงทำในโรงอุโบสถ  เรือนพระเจดีย์   และเรือนต้นโพธิ
42,0022,020,
42,0022,021,<SUP>*</SUP>  พระมหาทองดำ  จนฺทูปโม  ป.  ๗   (ปัจจุบันเป็นที่พระธรรมดิลก)  วัดบรมนิวาส
42,0022,022,แปล  ๑.  องฺ.  ทสก.  ๒๔/๒๖    ๒.  มโนรถปูรณี.  ๓๖๕.