Book,Page,LineNumber,Text
42,0015,001,ไม่อิ่มด้วยเมถุนกาม   เพราะตนยังเป็นสาว   จึงทำมิจฉาจารกับ 
42,0015,002,"พราหมณ์หนุ่มคนหนึ่ง  คิดว่า  ""ด้วยอุบายอย่างนี้   เราจักเป็นผู้ปลอด"
42,0015,003,"ภัยทำ  (อะไร  ๆ  ได้ตามชอบใจ) ""   วันหนึ่ง   จึงได้พูดกะพราหมณ์ "
42,0015,004,"ดังนี้   ว่า  ""ท่านพราหมณ์  ดิฉันไม่อาจจะทำการงานในเรือนของ"
42,0015,005,"ท่านได้,   ท่านจงเอาทรัพย์ที่ขอเขาได้มา   นำทาสหรือทาสีมาให้ดำฉัน"
42,0015,006,"เถิด.""    แกตกอยู่ในอำนาจของนางจึงรับว่า   ""ดีละ""   ตะพายถุง"
42,0015,007,หนังเต็มด้วยสัตตุเที่ยวไปในคามนิคมเป็นต้น    เมื่อได้ทรัพย์ถึง   ๗๐๐
42,0015,008,กหาปณะแล้วก็กลับมา   ในระหว่างทาง  (ได้แวะ)   กินสัตตุที่โคนไม้
42,0015,009,มีโพรงต้นหนึ่ง  ไม่ผูกปากถุง   ลงไปดื่มน้ำแล้ว   ขณะนั้น   งูเห่า
42,0015,010,ในต้นไม่มีโพรงตัวหนึ่ง    เลื้อยเข้าถุงด้วยกลิ่นสัตตุ  นอนขดขนดกิน
42,0015,011,สัตตุอยู่.    พราหมณ์กลับมาไม่ทันดูข้างใน   ผูกปากถุงตะพายแล้วก็
42,0015,012,"ออกเดิน   ได้ยินคำที่รุกขเทพดาองค์หนึ่งบอกว่า  ""พราหมณ์   วันนี้"
42,0015,013,ถ้าท่านจักพักอยู่ในระหว่างทาง   ตัวท่านเองจักตาย;  แต่ถ้าท่านไปถึง
42,0015,014,"เรือนวันนี้,   ภรรยาของท่านก็จักตาย""   จึงหวาดกลัวแต่มรณภัย   กำลัง"
42,0015,015,คร่ำครวญอยู่  ถึงประตูกรุงพาราณสีแล้ว.   กาลนั้น  ได้เป็นวันอุโบสถ
42,0015,016,ที่ ๑๕.  คนทั้งหลายถือของหอมและดอกไม้เป็นต้นติดมือไป  เพื่อฟัง
42,0015,017,ธรรมของพระโพธิสัตว์.  แก่เห็นคนเหล่านั้น  ถามทาบความนั้นแล้ว
42,0015,018,"คิดว่า   ""ได้ทราบว่า   เสนกบัณฑิตเป็นนักแสดงธรรม,  ท่านคงจะ"
42,0015,019,"กล่าวคำอะไร  ๆ    กำจัดความโศกของเราออกได้,   แม้เราก็ควรจะ"
42,0015,020,"ไปฟังธรรมในที่นั้น""   ดังนี้แล้ว    ก็ไปกับคนเหล่านั้น  ได้ยืนร้องไห้อยู่ที่"
42,0015,021,ท้ายบริษัทด้วยทั้งถุงสัตตุยังอยู่ที่คอ.   พระโพธสัตว์เห็นแกเข้า   คิดว่า