Book,Page,LineNumber,Text
42,0007,001,<B>บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขาโดยศีล  (แต่)  
42,0007,002,สุตะของเขาหาถึงพร้อมไม่.    ถ้าบุคคลแม้มี
42,0007,003,"สุตะมาก   (แต่)  ไม่ตั้งมั่นอยู่ในศีล,   บัณฑิต"
42,0007,004,ทั้งหลายย่อมติเตียนเขาโดยศีล  (แต่)  สุตะ
42,0007,005,ของเขาย่อมถึงพร้อม.   ถ้าบุคคลแม้มีสุตะมาก
42,0007,006,(ทั้ง)   ตั้งมั่นอยู่ในศีล   บัณฑิตทั้งหลายย่อม
42,0007,007,สรรเสริญเขาโดยส่วนสอง   คือ   ทั้งโดยศีล
42,0007,008,ทั้งโดยสุตะ.    ใครเล่าควรจะติเตียนบุคคลผู้มี
42,0007,009,สุตะมาก   ผู้ทรงธรรม  มีปัญญา  เป็นพุทธสาวก
42,0007,010,"ผู้เป็นดังแท่งทองชมพูนุทนั้นได้,    แม้เหล่า"
42,0007,011,"เทพเจ้าก็ชมเขา   ถึงพรหมก็สรรเสริญ.""</B>"
42,0007,012,"อรรถกถา<SUP>๑</SUP>แห่งอัปปัสสุตสูตรนั้น   ว่า  ""บรรดาบทเหล่านั้น  บทว่า"
42,0007,013,"<B>อนุปฺปนฺโน</B>   แปลว่า  ไม่เข้าถึง."""
42,0007,014,"ฎีกาแห่งอัปปัสสุตสูตรนั้น  ว่า   "" สองบทว่า  <B>อปฺปกํ   สุตํ</B>"
42,0007,015,ความว่า   บรรดาสัตถุศาสน์มีองค์  ๙  องค์อะไร ๆ  ก็ตาม  จัดเป็นสุตะ
42,0007,016,"(ทั้งนั้น),  เพื่อทรงแสดงองค์  ๙  นี้นั้น  จึงตรัสว่า  สุตตะ  เคยยะ"
42,0007,017,"เป็นต้น."""
42,0007,018,"นัยอันมาในอรรถกถาแห่งสูตรนั้นว่า    ""หลายบทว่า  <B>อตฺถ-"
42,0007,019,มฺาย  ธมฺมมาย  ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน</B>   มีความว่า  เป็นผู้
42,0007,020,รู้อรรถกถาและบาลีแล้ว   ปฏิบัติบุพพภาคปฏิปทาพร้อมทั้งศีลอันเป็น
42,0007,021,
42,0007,022,๑.  มโนรถปูรณี.  ๑/๓๒๘.