Book,Page,LineNumber,Text
41,0049,001,[แก้อรรถ]
41,0049,002,บรรดาบทเหล่านั้น สองบทว่า อนยํ นยตี ความว่า คนพาล
41,0049,003,"ถือสิ่งที่มิใช่เหตุว่า ""เป็นเหตุ"" คิดแต่กรรมอันไร้ประโยชน์เห็นปาน"
41,0049,004,"นี้ว่า ""เราจักทำกรรม มีปาณาติบาตเป็นต้นเลี้ยงชีวิต."" "
41,0049,005,บทว่า อธุรายํ คือ ไม่ประกอบในสัทธาธุระ สีลธุระ และ
41,0049,006,ปัญญาธุระ (กลับ) ประกอบในสิ่งที่ไม่ควรประกอบ.
41,0049,007,บทว่า ทุนฺนธย ความว่า การแนะนำชั่วเท่านั้น เป็นความดี
41,0049,008,"ของคนพาลนั้น คือคนพาลนั้นถืออย่างนี้ว่า ""การสมาทานทุศีล"
41,0049,009,"กรรมทั้ง ๕ ประพฤตินั้นและเป็นความดี."" อีกนัยหนึ่ง คนพาลนั้น"
41,0049,010,บัณฑิต แนะนำได้ยาก คือใคร ๆ ไม่อาจเพื่อแนะนำในข้อปฏิบัติ
41,0049,011,ที่เป็นประโยชน์ได้.
41,0049,012,บทว่า สมฺมา คือ แม้ผู้อื่นว่ากล่าวแล้วโดยเหตุ คือโดย
41,0049,013,การณ์.
41,0049,014,บทว่า วินยํ ความว่า ไม่รู้จักระเบียบ คือมรรยาท เป็นต้นว่า
41,0049,015,พึงก้าวไปข้างหน้าอย่างนี้ และไม่ยอมรับโอวาทเลย.
41,0049,016,บทว่า สาธุ ตสฺส ความว่า ด้วยเหตุเหล่านี้ การไม่พบเห็น
41,0049,017,่คนพาลเสียได้เลย เป็นความดี.
41,0049,018,พระดาบส เมื่อจะรับพรข้ออื่นอีก จึงกล่าวว่า
41,0049,019,"""ขอข้าพเจ้า พึงพบแต่บัณฑิต พึงได้ยินบัณฑิต"
41,0049,020,และพึงได้อยู่ร่วมกับบัณฑิต พึงทำและพอใจ
41,0049,021,"การเจรจาปราศรัยกับบัณฑิต."""