Book,Page,LineNumber,Text
41,0042,001,"เหมือนกันฉันนั้นแล. ภิกษุทั้งหลาย คนพาลมีภัยจำเพาะหน้า,"
41,0042,002,"บัณฑิตหาภัยจำเพาะหน้ามิได้; คนพาลมีอุปัทวะ, บัณฑิตหา"
41,0042,003,"อุปัทวะมิได้; คนพาลมีอุปสัค, บัณฑิตหาอุปสัคมิได้; ด้วย"
41,0042,004,"ประการดังนี้แล. ภิกษุทั้งหลาย ภัยไม่มีแต่บัณฑิต, อุปัทวะไม่มี"
41,0042,005,"แต่บัณฑิต, อุปสัคไม่มีแต่บัณฑิต."""
41,0042,006,[แก้อรรถ]
41,0042,007,"[๓๔] อรรถกถาแห่งลักขณสูตร*นั้นว่า ""บรรดาบทเหล่านั้น"
41,0042,008,บทว่า นฬาคารา วา คือ จาเรือนที่มุงบังด้วยไม้อ้อทั้งหลาย; แต่
41,0042,009,เครื่องประกอบที่เหลือในเรือนนี้ สำเร็จด้วยไม้จริง; แม้ในเรือนหญ้า
41,0042,010,ก็นัยนี้เหมือนกัน.
41,0042,011,บทว่า กูฏาคารานิ ได้แก่ เรือนที่สงเคราะห์ด้วยยอด. บท
41,0042,012,ว่า อุลฺลิตฺตาวลิตฺตานิ คือ ที่เขาฉาบทาทั้งภายในภายนอก. บทว่า
41,0042,013,นิวาตานิ คือกันช่องลมเข้าได้. บทว่า ผุสิตคฺคฬานิ คือ ชื่อว่า
41,0042,014,มีบานประตูที่กรอบเช็ดหน้าอันสนิทดี เพราะเป็นของอันนายช่างผู้
41,0042,015,ฉลาดทั้งหลายทำไว้.
41,0042,016,บทว่า ปิหิตวาตปานานิ ได้แก่ ที่ติดหน้าต่างไว้. ด้วย ๒ บท
41,0042,017,นี้ พระผู้มีพระภาคมิได้ตรัสความที่บานประตูและหน้าต่างเป็นของอัน
41,0042,018,บุคคลปิดไว้เป็นนิตย์ (แต่) ตรัสความสมบูรณ์ (แห่งเรือน)
41,0042,019,เท่านั้น. ก็บานประตูและหน้าต่างเหล่านั้น อันบุคคลย่อมจะปิดและเปิด
41,0042,020,ได้ทุก ๆ ขณะที่ปรารถนา.
41,0042,021,
41,0042,022,* มโนรถปูรณี ๒/๘๖.