Book,Page,LineNumber,Text 41,0041,001,แดน ปล้นนิคมบ้าง ชนบทบ้าง โดยลำดับไป. 41,0041,002,คนทั้งหลาย ทิ้งเรือนแล้วปรารถนาที่อันปลอดภัย ย่อม (พากัน) 41,0041,003,อพยพไป. ภิกษุก็ดี ภิกษุณีก็ดี ผู้อาศัยคนเหล่านั้นอยู่ ก็พลอยทิ้ง 41,0041,004,ที่ของตน ๆ หลีกไป. ภิกษาก็ดี เสนาสนะก็ดี ในที่ที่ภิกษุเป็นต้น 41,0041,005,เหล่านั้นไปแล้ว ๆ ย่อมหาได้โดยยาก. 41,0041,006,แม้ในบรรพชิต ภิกษุพาล ๒ รูป ก่อการวิวาทกันและกัน 41,0041,007,เริ่มฟ้องร้องกันขึ้น. เพราะเหตุนี้ ความทะเลาะใหญ่ย่อมเกิดขึ้นแก่ 41,0041,008,บรรพชิตเหล่านั้น เหมือนที่เกิดขึ้นแก่พวกภิกษุชาวเมืองโกสัมพี 41,0041,009,ฉะนั้น. เหตุแห่งทุกข์มีภัยเป็นอาทิ มาถึงแก่บริษัททั้ง ๔ เพราะอาศัย 41,0041,010,คนพาล ด้วยประการฉะนี้. 41,0041,011,เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคจึงตรัสไว้ในลักขณสูตร* ก่อน 41,0041,012,"พระสูตรทั้งปวง ในติกนิบาตอังคุตตรนิกายว่า ""ภิกษุทั้งหลาย" 41,0041,013,เพลิงอันลุกลามมาจากเรือนไม้อ้อหรือเรือนหญ้า ย่อมไหม้แม้เรือน 41,0041,014,ยอดทั้งหลายที่เขาโบกทั้งภายในภายนอก ลมพัดเข้าไม่ได้ มีบาน 41,0041,015,ประตูอันมิดชิด มีหน้าต่างอันปิดแล้ว แม้ฉันใด; ภิกษุทั้งหลาย 41,0041,016,"ภัยเหล่าใดเหล่านั้นจะเกิดขึ้น, ภัยเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเกิดขึ้นแต่" 41,0041,017,"คนพาล, หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่; อุปัทวะเหล่าใดเหล่าหนึ่ง จะ" 41,0041,018,"เกิดขึ้น, อุปัทวะเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล, หาเกิด" 41,0041,019,"ขึ้นแต่บัณฑิตไม่; อุปสัคเหล่าใดเหล่าหนึ่ง จะเกิดขึ้น, อุปสัค" 41,0041,020,"เหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล, หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่" 41,0041,021, 41,0041,022,* องฺ. ติก. ๒๐/๑๒๖.