Book,Page,LineNumber,Text
41,0030,001,พวกมนุษย์จึงกราบทูลแด่พระราชา.  พระราชา  ทรงส่งอำมาตย์คน 
41,0030,002,"หนึ่งไป  ด้วยตรัสสั่งว่า  ""บัณฑิต  ท่านจงไป  (ดูให้)  รู้ว่า 'เพราะ"
41,0030,003,"เหตุไร ?'  ช้างนั้นจึงกลายเป็นสัตว์ดุร้ายไปได้.""  อำมาตย์นั้นไปแล้ว"
41,0030,004,"ไม่เห็นโรคในตัวของช้าง  คิดว่า  ""เจ้านี่  ดุร้ายเพราะอะไร ?""  เมื่อ"
41,0030,005,"ใคร่ครวญไป  ก็แน่ใจว่า  ""มันคงได้ยินคำดุร้ายของคนบางพวก  ใน"
41,0030,006,"ที่ไม่ไกลเป็นแน่  จึงได้กลายเป็นสัตว์ดุร้าย""   จึงถามพวกเลี้ยงช้าง"
41,0030,007,ว่า  ใคร  ๆ  เคยพูดอะไรกันในเวลากลางคืน  ในที่ใกล้โรงช้าง  มี
41,0030,008,"บ้างไหม ?""  "
41,0030,009,"พวกเลี้ยงช้าง.  ""มีขอรับ,  นายพวกโจรมาปรึกษา."""
41,0030,010,"อำมาตย์นั้น  จึงไปกราบทูลว่า  ""ขอเดชะ   ในตัวของช้าง"
41,0030,011,"ไม่มีอาการแปลกอย่างอื่น,  มันฟังถ้อยคำของพวกโจร  จึงกลายเป็น"
41,0030,012,สัตว์ดุร้าย ;  บัดนี้  ควรที่จะนิมนต์สมณพราหมณ์ผู้มีศีลทั้งหลาย  ให้
41,0030,013,"นั่งใกล้โรงช้าง  แล้วกล่าวเรื่องเกี่ยวด้วยศีลและมรรยาท.""  พระราชา"
41,0030,014,"รับสั่งให้ทำดังนั้นแล้ว.  สมณพราหมณ์เหล่านั้น  กล่าวเรื่องศีลว่า  ""ไม่"
41,0030,015,ควรจับต้องใคร ๆ  ไม่ควรฆ่าใคร ๆ  ควรจะเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล
41,0030,016,"และมรรยาท  ประกอบด้วยขันติ  เมตตาและความเอ็นดู.""  ช้างได้ฟัง"
41,0030,017,"ดังนั้น  สำคัญว่า  ""พวกนี่  ให้เราสำเหนียก.""  จึงคิดว่า ""ตั้งแต่นี้ต่อไป"
41,0030,018,"เราพึงเป็นผู้มีศีล""  ได้  (กลับ)  เป็นผู้มีศีลแล้ว."
41,0030,019,เรื่องช้างมหิฬามุข  ในอรรถกถาแห่งมหิฬามุขชาดก<SUP>*</SUP>  ใน
41,0030,020,เอกนิบาต  จบ.
41,0030,021,
41,0030,022,*  ขุ.  ชา.  ๒๗/๙.  ตทฏฺ€กถา.  ๑/๒๗๙.