Book,Page,LineNumber,Text
41,0025,001,คราวนั้น   พระราชา  ทรงพระนามว่า  ปัญจาละ  ในพระนครชื่อ 
41,0025,002,อุตตรปัญจาละ  ทรงประดับเครื่องอลังการพร้อมสรรพ  เสด็จทรง
41,0025,003,"รถไปป่า   เพื่อล่าเนื้อ  มีพระราชโองการดำรัสสั่งว่า  ""  เนื้อหนีไป"
41,0025,004,"ทางด้านของผู้ใด,  ผู้นั้นแล  ต้องถูกปรับ""  ดังนี้แล้ว  ได้เสด็จลงจาก"
41,0025,005,รถ  ทรงถือธนูประทับยืนอยู่  ณ  ที่กำบัง.  
41,0025,006,ขณะนั้น  เนื้อทรายตัวหนึ่ง  เมื่อพวกมนุษย์ฟาดพุ่มแห่งละเมาะ
41,0025,007,ไม้อยู่  ก็ลุกขึ้นตรวจดูทางจะไป  เห็นว่าสถานที่พระราชาประทับยืนอยู่
41,0025,008,เท่านั้นว่าง  จึงบ่ายหน้าทางนั้น  วิ่งหนีไปแล้ว.  มนุษย์ทั้งหลายก็
41,0025,009,"ทำการเยาะเย้ยกับพระราชา,  ท้าวเธอทรงตั้งพระราชาหฤทัยว่า  ""จักจับ"
41,0025,010,"ให้ได้ในบัดนี้""  จึงเสด็จขึ้นรถ  ทรงติดตามเนื้อไปโดยเร็ว.  พวก"
41,0025,011,บุรุษไม่อาจติดตามพระองค์ได้.  พระราชา  มีนายสารถีเป็นที่ ๒ ไม่
41,0025,012,พบเนื้อแล้วเสด็จกลับ  ทรงสนานและเสวยน้ำ ณ  ลำธารอันน่ารื่นรมย์
41,0025,013,แล้วบรรทมใต้ร่มไม้ในที่ใกล้บ้านโจร.
41,0025,014,"คราวนั้น  โจรทั้งหมดเข้าป่ากันหมด,  ภายในบ้านเหลืออยู่แต่"
41,0025,015,นกสัตติคุมพะกับคนทำครัวคนหนึ่ง.  นกสัตติคุมพะออกจากบ้าน  พบ
41,0025,016,พระราชาบรรทมแล้วอย่างนั้น  จึง (กลับ)  เข้าบ้าน  พูดกับคนทำครัว
41,0025,017,"ด้วยภาษามนุษย์ว่า  ""พวกเราช่วยกันปลงพระชนม์พระราชา  เอาผ้า"
41,0025,018,และอาภรณ์ของพระองค์  จับพระองค์ที่พระบาทแล้วลากมา  เอากิ่งไม้
41,0025,019,"ปิดซ่อนเสีย ณ  ส่วนข้างหนึ่ง.""  พระราชาตื่นบรรทม  ทรงได้ยินถ้อยคำ"
41,0025,020,"นั้น  ทรงทราบว่า  ""ที่นี่มีภัยเฉพาะหน้า""  ตกพระหฤทัย  เสด็จขึ้น"
41,0025,021,รถทรงหนีจากที่นั้น  ไปถึงอาศรมแห่งพวกฤษี.