Book,Page,LineNumber,Text
41,0005,001,แต่เช้าตรู่  ดมกลิ่นดอกไม้   มีกลิ่นดอกปทุมเป็นต้น  หรือเคี้ยวไม้ 
41,0005,002,ชำระฟันอันขาว  หรือจับต้องปฐมพี  จับต้องข้าวกล้าอันเขียวสด  โคมัย
41,0005,003,สด  เต่า  เกวียนบรรทุกงา  ดอกไม้หรือผลไม้  หรือลูบไล้ด้วยดินสอพอง
41,0005,004,โดยถูกต้อง  (ตามวิธี)  หรือนุ่งผ้าขาว  หรือโพกผ้าโพกขาว ;  หรือ
41,0005,005,ดมกลิ่น  ลิ้มรส  ถูกต้องโผฏฐัพพะเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งแม้อื่น  ซึ่ง
41,0005,006,"สมมติว่าเป็นมงคลยิ่ง.  นี้  เรียกว่าอารมณ์ที่ทราบแล้วเป็นมงคล."""
41,0005,007,[เถียงเรื่องมงคลไม่ตกลงกัน]
41,0005,008,ชายนั้น ๓ นายนั้นไม่อาจยังกันและกันให้ยินยอม  (ตามถ้อยคำ
41,0005,009,ของตน)  ได้.   ฝ่ายบรรดามนุษย์นอกจาก ๓  นายนั้น  บางพวกเชื่อคำ
41,0005,010,"ของชายเหล่านั้น,  บางพวกไม่เชื่อ,  พวกที่ไม่เชื่อ  ก็เถียงกับพวกที่"
41,0005,011,เชื่อเหล่านั้น.  พวกที่เชื่อคำของนายทิฏฐมังคลิกะ  ก็ถึงความปลงใจ
41,0005,012,"[เชื่อถือ]  ว่า  "" รูปที่เห็นแล้วเท่านั้น  เป็นมงคล ; ""  พวกที่เชื่อคำ"
41,0005,013,"ของอีก ๒ นาย  ก็ลงสันนิษฐานว่า  "" เสียงที่ฟังแล้วนั่นแหละเป็น"
41,0005,014,"มงคล,  อารมณ์ที่ทราบแล้วนั่นแหละ  เป็นมงคล.""  เรื่องมงคลนี้"
41,0005,015,ปรากฏไปทั่วชมพูทวีป  ด้วยประการฉะนี้.
41,0005,016,[การคิดมงคลกระจายไปจนถึงชั้นอกนิฏฐภพ]
41,0005,017,[๔]  ครั้งนั้น  พวกมนุษย์ในชมพูทวีปทั้งสิ้น  พากันคิดมงคล
41,0005,018,"เป็นพวก ๆ ว่า  ""อะไรหนอ ?  เป็นมงคล.""  แม้พวกเทวดาผู้รักษา"
41,0005,019,มนุษย์เหล่านั้น  ฟังคำนั้นจากมนุษย์แล้ว  ก็พากันคิดมงคลอย่างนั้น
41,0005,020,เหมือนกัน.  โดยอบายนั้นนั่นแล  พวกภุมมเทวดา  (เทวดาประจำ
41,0005,021,ภูมิภาค)  มิตรของพวกเทวดาผู้รักษามนุษย์ทั้งหลาย  พวกอากาสัฏฐก-