Book,Page,LineNumber,Text
39,0043,001,สหาย เพื่อจะบวช สิริวัฑฒะยังไม่ยอมบวช จึงไปบวชแต่ผู้เดียว
39,0043,002,บวชเป็นฤษีอยู่ ทำอภิญญา ๕ สมาบัติ ๘ ให้เกิดขึ้นได้ ภายหลังได้
39,0043,003,ชฎิลบริวาร ประมาณ ๑๐๗๔ คน.
39,0043,004,ในปัจจุสสมัยใกล้รุ่งวันหนึ่ง พระอโนมทัสสีสัมมาสัมพุทธเจ้า
39,0043,005,ทรงตรวจดูสัตว์โลก ทรงเห็นเหตุที่สรทะกับสิริวัฑฒะจะปรารถนาเป็น
39,0043,006,อัครสาวก จึงได้เสด็จไป สรทะเห็นก็จักแจงต้องรับด้วยขาทนียะโภชนียะ
39,0043,007,พอสมควร และหาดอกไม้มาทำเป็นเครื่องลาดจัดของหอมให้พรั่งพร้อม
39,0043,008,ได้โดยครู่เดียว ด้วยกำลังอิทธิฤทธิ์ เมื่อตกแต่งเป็นอาสนะแล้ว สรทดาบส
39,0043,009,ยืนประณมอัญชลีแด่พระตถาคตเจ้าแล้วกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
39,0043,010,ขอพระองค์จงเสด็จขึ้นสู่อาสนะอันแล้วด้วยดอกไม้ เพื่อประโยชน์เพื่อ
39,0043,011,ความสุขแก่ข้าพระพุทธเจ้าตลอดกาลนาน เพราะเหตุนั้น พระธรรม-
39,0043,012,สังคาหกาจารย์ จึงได้กล่าวว่า :-
39,0043,013,[ ๓๒ ] นานาปุปฺผญฺจ คนฺธฺจ เรา ( คือสรทดาบส ) เก็บรวบ
39,0043,014,สนฺนิปาเตตฺวาน เอกโต รวมเอาดอกไม้ต่าง ๆ ชนิด และ
39,0043,015,ปุปฺผาสนํ ปฺาเปตฺวา วัตถุที่มีกลิ่นมาแล้ว ให้แต่งตั้ง
39,0043,016,อิทํ วจนมพฺรวึ อาสนะ ประดับด้วยดอกไม้ขึ้นใน
39,0043,017,ที่อันเดียวกัน แล้วได้ทูลคำนี้ว่า
39,0043,018,อิทํ เม อาสนํ วีร ข้าแต่วีรเจ้า อาสนะนี้อันข้าพระ-
39,0043,019,ปฺตฺตํ ตวนุจฺฉวึ พุทธเจ้าตกแต่งไว้ให้เป็นอาสนะที่
39,0043,020,สมควรแด่พระองค์
39,0043,021,
39,0043,022,๓๒ ธมฺ. ๑/๘๙