Book,Page,LineNumber,Text
39,0018,001,พระญาณ พอได้เวลาบิณฑบาตก็เสด็จไปโปรด มัฏฐกุณฑลีได้เห็นแล้วเกิด
39,0018,002,ความเลื่อมใส แล้วตายไปเกิดในวิมานทองประมาณ ๓๐ โยชน์ ใน
39,0018,003,"ดาวดึงสเทวโลก มีนางฟ้า ๑,๐๐๐ เป็นบริวาร เมื่อเขาตายไปเกิด"
39,0018,004,ในเทวโลกแล้ว จึงรำพึงว่า เราได้สิริสมบัติทั้งนี้ด้วยกรรมอะไรหนอ ?
39,0018,005,ได้ทราบว่า ได้เพราะความเลื่อมในในสมเด็จพระศาสดา และแลเห็น
39,0018,006,พราหมณ์บิดาของตน เมื่อตนเจ็บพอจะรักษาได้ไม่หาหมอมารักษา
39,0018,007,คั้นตายแล้ว มาร้องไห้พิรี้พิไรอยู่ในป่าช้า จึงได้จำแลงตัวเหมือน
39,0018,008,มัฏฐกุณฑลีมาณพมาแล้ว กอดแขนยืนร้องไห้อยู่ ตาพราหมณ์เห็น
39,0018,009,แล้วจึงคิดว่า ตัวเราร้องไห้ถึงบุตร ส่วนมาณพนี้ร้องไห้ด้วยต้องการ
39,0018,010,อะไรหนอ จำเราจะถามเขาดู เมื่อจะถามได้กล่าวถามเป็นคาถาว่า :-
39,0018,011,[ ๙ ] อลงฺกโต มฏฺกุณฺฑลี ท่านเป็นผู้อันเขาตกแต่งแล้ว เป็น
39,0018,012,มาลาภารี หริจนฺทนุสฺสโท เหมือนมัฏฐกุณฑลี ( บุตรของ
39,0018,013,พาหา ปคฺคยฺห กนฺทสิ เรา ) มีภาระคือระเบียบดอกไม้
39,0018,014,วนมชฺเฌ กึ ทุกฺขิโต ตุวํ. มีตัวอันประพรมแล้วด้วยจันทน์
39,0018,015,เหลือง กุมแขนทั้ง ๒ คร่ำครวญ
39,0018,016,อยู่ในกลางไพร ท่านเป็นทุกข์
39,0018,017,อะไร ?
39,0018,018,เทพบุตรผู้จำแลงตัวมานั้น จึงได้ตอบไปว่า :-
39,0018,019,[ ๑๐ ] โสวณฺณมย ปภสฺสโร เรือนรถ อันล้วนแล้วด้วยทองคำ
39,0018,020,อุปฺปนฺโน รถปฺชโร มม มีรัศมีผุดผ่อง เกิดขึ้นสำหรับ
39,0018,021,ข้าพเจ้าคันหนึ่ง
39,0018,022,
39,0018,023,๙. ธมฺ. ๑/๒๖ ๑๐. ธมฺ. ๑/๒๖