Book,Page,LineNumber,Text
39,0017,001,ก็และคุณธรรม อันเป็นธรรมประการที่ต้นนั้น พึงเห็นสมด้วยคาถา
39,0017,002,ประพันธ์ ที่สมเด็จพระสุคตได้ตรัสไว้เป็นบาลีฉะนี้ว่า :-
39,0017,003,[ ๘ ] น หิ ธมฺโม อธมฺโม จ ธรรมและอธรรมทั้ง ๒ ประการ
39,0017,004,อุโภ สมวิปากิโน ให้ผลเหมือนกันหามิได้
39,0017,005,อธมฺโม นิรยํ เนติ อธรรม ย่อมนำสัตว์ไปสู่นรก
39,0017,006,ธมฺโม ปาเปติ สุคตึ. ธรรม ย่อมให้สัตว์ถึงสุคติ.
39,0017,007,๒. เรื่องมัฏฐกุณฑลี
39,0017,008,มีเรื่องเล่าว่า ในกรุงสาวัตถี ยังมีพราหมณ์ผู้หนึ่ง ชื่ออทินน-
39,0017,009,ปุพพกะ เหตุที่เขาไม่เคยให้อะไรแก่ใคร ๆ เลย จึงได้ชื่ออย่างนั้น
39,0017,010,เขามีลูกคนเดียว เป็นลูกชายยอดรัก เขาใคร่จะว่าจ้างช่างให้ทำ
39,0017,011,เครื่องประดับให้ลูก แต่ก็กลัวจะเสียค่าบำเหน็จ จึงต้องบุบทองเป็น
39,0017,012,เนื้อเกลี้ยง ๆ เอาเอง ทำเป็นต่างหูให้ลูก ( ลูกจึงได้ชื่อว่า มัฏฐกุณฑลี
39,0017,013,แปลว่านายตุ้มหูเกลี้ยง ) ต่อมาลูกเจ็บ จะหาหมอมารักษา ก็กลัวจะ
39,0017,014,เสียทรัพย์ ต่อเมื่อลูกจะตาย จึงให้ตามหมอ อาการไข้ก็ร่อแร่เสียแล้ว
39,0017,015,หมอเขาไม่รับ เมื่อเห็นทาลูกจะตายจริง กลัวคนที่มาเยี่ยมจะเห็น
39,0017,016,สมบัติในเรือน จึงอุ้มลูกมาไว้ที่ระเบียง เพื่อดันไม่ให้เขาเห็นสมบัติ
39,0017,017,เวลาปัจจุสสมัยใกล้รุ่งวันหนึ่ง สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทอดพระเนตร
39,0017,018,ตรวจดูสัตว์โลกที่ควรโปรด มัฏฐกุณฑลีมาณพก็ปรากฏในข่ายคือ
39,0017,019,
39,0017,020,๘. ธมฺ. ๑/๒๐