Book,Page,LineNumber,Text
39,0008,001,สพฺพมฺปิทํ ชีรตุ กายนิสฺสิตํ แม้สรรพสิ่งอันอาศัยกายนี้ ก็
39,0008,002,ทรุดโทรมไปเสียเถิด
39,0008,003,กึการณา ปาลิต ตฺวํ ปมชฺชสิ ปาลิตะ ! เหตุไฉน ? ท่านจึงยัง
39,0008,004,ประมาทอยู่.
39,0008,005,จกฺขูนิ ภิชฺนฺตุ มมายิตานิ จักษุทั้งหลายที่ถือกันว่าของเรา
39,0008,006,แตกไปเสียเถิด
39,0008,007,โสตานิ ภิชฺชนฺตุ ตเถว รูปํ หูก็แตกไปเสียเถิด กายก็เป็น
39,0008,008,เหมือนกันอย่างนั้นเถิด
39,0008,009,สพฺพมฺปิทํ ภิชฺชตุ รูปนิสฺสิตํ แม้สรรพสิ่งอันอาศัยกายนี้ ก็แตก
39,0008,010,ไปเสียเถิด
39,0008,011,กึการณา ปาลิต ตฺวํ ปมชฺชสิ. ปาลิตะ ! เหตุไฉน ? ท่านจึงยัง
39,0008,012,ประมาทอยู่
39,0008,013,พระมหาปาละ ที่รู้จักกันโดยมากมักเรียกว่า พระจักขุปาละ เมื่อ
39,0008,014,ท่านปรึกษาหารือตน ตกลงใจว่า เราจักไม่นอน จนตลอด ๓ เดือน
39,0008,015,ภายในฤดูฝนนี้ เหตุนั้น จักษุของเราจะฉิบหายเสียหรือแตกเสียก็ตามที
39,0008,016,เถิด เราจงทรงพระพุทธศาสนาไว้เถิด อย่าเห็นแก่จักษุเลย แล้วสอน
39,0008,017,ตนของตนเอง ด้วย ๓ คาถาดังปรากฏในข้อที่ ๒ นั้น แล้วคงนั่ง
39,0008,018,หยอดยาตานอนหยอดไม่ เมื่อไปบิณฑบาตหมอเห็นก็เรียนถามว่า
39,0008,019,พระผู้เป็นเจ้าหยอดยาตาบ้างหรือขอรับ ? หยอดบ้างแล้วจ้ะ เป็น
39,0008,020,อย่างไรบ้างเล่าขอรับ ? ยังเต็มทีอยู่จ้ะ ก็ท่านนั่งหยอดหรือนอนหยอด