Book,Page,LineNumber,Text
38,0039,001,โมคฺคลฺลาน ข้าแต่ท่านโมคคัลลานะ มหาปญฺ
38,0039,002,ผู้มีปัญญามาก มหิทฺธิก ผู้มีฤทธิ์มาก อิงฺฆ เชิญเถิด
38,0039,003,ตฺวํ อ. ท่าน ปสฺส จงดูเถิด อหํ อ. ข้าพเจ้า
38,0039,004,กโรมิ จะกระทำ ราคํ ซึ่งความยินดี ปริสาย
38,0039,005,แก่บริษัท มหาชนํ ยังมหาชน หาสยามิ จะให้
38,0039,006,ร่าเริง อิติ ดังนี้ ฯ
38,0039,007,จ ปน ก็แล (อุคฺคเสโน) อ. บุตรของเศรษฐีชื่อว่าอุคคเสน
38,0039,008,วตฺวา ครั้นกล่าวแล้ว เอวํ อย่างนี้ อพฺภุคฺคนฺตวา กระโดดขึ้นไปแล้ว
38,0039,009,วํสมตฺถกโต จากที่สุดแห่งไม้แป้น เวหาสํ สู่เวหาส ปริวตฺติตฺวา
38,0039,010,เป็นไปรอบแล้ว อากาเส ในอากาศ จุทฺทสกฺขตฺตุํ ๑๔ ครั้ง โอรุยฺห
38,0039,011,ลงแล้ว อฏฺาสิ ได้ยินอยู่แล้ว วํสมตฺถเก บนที่สุดแห่งไม้แป้น ฯ
38,0039,012,อถ ครั้งนั้น สตฺถา อ. พระศาสดา วตฺวา ตรัสแล้วว่า อุคฺคเสน
38,0039,013,ดูก่อนอุคคเสน ปณฺฑิเตน นาม อตีตานาคตปฺปจฺจุปฺปนฺเนสุ ขนฺเธสุ
38,0039,014,อาลยํ นิกนฺตึ ปหาย ชาติอาทีหิ ทุกฺเขหิ มุจฺจิตุํ อ. อันชื่ออันบัณฑิตละ
38,0039,015,ซึ่งความอาลัย ซึ่งความพอใจ ในขันธ์ ท. อันเป็นอดีตละอนาคต
38,0039,016,และปัจจุบันแล้วพ้น จากทุกข์ ท. มีชาติเป็นต้น วฏฺฏติ ย่อมควร
38,0039,017,อิติ ดังนี้ นํ อุคฺคเสนํ กะบุตรของเศรษฐีชื่อว่าอุคคเสนนั้น อาห
38,0039,018,ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า
38,0039,019,ตฺวํ อ.ท่าน มุญฺจ จงเปลื้อง (อาลยํ) ซึ่งอาลัย
38,0039,020,ปุเร ในก่อน มุญฺจ จงเปลื้อง (อาลยํ) ซึ่งอาลัย
38,0039,021,ปจฺฉโต ข้างหลัง มุญฺจ จงเปลื้อง (อาลยํ)