Book,Page,LineNumber,Text 38,0012,001,ย่อมเป็น เต เว นรา อ. นระ ท. เหล่านั้นแล 38,0012,002,ชาติชรูปคา เป็นผู้เข้าถึงซึ่งชาติและชรา (โหนฺติ) 38,0012,003,ย่อมเป็น ปชา อ. หมู่สัตว์ ท. ตสิณาย ปุรกฺขตา 38,0012,004,ผู้อันตัณหาอันกระทำซึ่งความสะดุ้งกระทำไว้แล้ว 38,0012,005,ในเบื้องหน้า ปริสปฺปนฺติ ย่อมกระเสือกระสน 38,0012,006,สโส อิว ราวกะ อ. กระต่าย (ลุทฺทเกน) 38,0012,007,พาธิโต ตัวอันนายพรานดังได้แล้ว (ปริสปฺปนฺโต) 38,0012,008,กระเสือกกระสนอยู่ ปชา อ. หมู่สัตว์ ท. สํโยชน- 38,0012,009,สงฺคสตฺตา ผู้ข้องแล้วในกิเลสเป็นเครื่องประกอบ 38,0012,010,และเป็นเครื่องข้อง อุเปนฺติ ย่อมเข้าถึง ทุกฺขํ 38,0012,011,ซึ่งทุก์ ปุนปฺปุนํ บ่อย ๆ จิราย เพื่อกาลนาน 38,0012,012,ปชา อ.หมู่สัตว์ ท. ตสิณาย ปุรกฺขตา ผู้อัน 38,0012,013,ตัณหาอันกระทำซึ่งความสะดุ้งกระทำไว้แล้วใน 38,0012,014,เบื้องหน้า ปริสปฺปนฺติ ย่อมกระเสือกกระสน สโส 38,0012,015,อิว ราวกะ อ. กระต่าย (ลุทฺทเกน) พาธิโต 38,0012,016,ตัวอันนายพรานดักได้แล้ว (ปริสปฺปนฺโต) กระเสือก 38,0012,017,กระสนอยู่ ตสฺมา เพราะเหตุนั้น ภิกฺขุ อ. ภิกษุ 38,0012,018,อากงฺขํ หวังอยู่ วิราคํ ซึ่งธรรมอันมีราคะไปปราศ 38,0012,019,แล้ว อตฺตโน เพื่อตน วิโนทเย พึงบรรเทา ตสิณํ 38,0012,020,ซึ่งตัณหาอันกระทำซึ่งควาดิ้นรน อิติ ดังนี้ ฯ 38,0012,021,อตฺโถ อ. อรรถว่า มูเล ครั้นเมื่อรากเหง้า ปญฺจวิเธ อันมี