Book,Page,LineNumber,Text
37,0032,001,อกฺขิอฺชนสีสมกฺขราทีหิ  กิจฺเจหิ  ด้วยกิจ  ท. มีการห่มซึ่งผ้าอันบุคคล
37,0032,002,ย้อมแล้วด้วยน้ำฝาดอันเหลือง  และการหยอดซึ่งนัยน์ตา  และการทา
37,0032,003,ซึ่งศีรษะเป็นต้น  ทตฺวา  ให้แล้ว  สมฺมชฺชนีปาเร  ซึ่งอันประหาร
37,0032,004,ด้วยไม้กวาด  ท. เทฺว  ๒  ตโย  ๓  สมฺมชฺชนฺโต วิย  เพียงดังว่า  
37,0032,005,กวาดอยู่ ทฺวารโกฏฺ€กาภิมุโข  เป็นผู้มีหน้าเฉพาะต่อซุ้มแห่งประตู โหติ
37,0032,006,ย่อมเป็น  มนุสฺสา  อ. มนุษย์ ท.  อาคตา  ผู้มาแล้ว  ปาโต  ว  แต่เช้า
37,0032,007,เทียว  ( จินฺตเนน )  ด้วยอันคิดว่า  มยํ อ.  เรา  ท.  วนฺทิสิสาม  จักไหว้
37,0032,008,เจติยํ  ซึ่งพระเจดีย์  กริสฺสาม  จักกระทำ มาลาปูชํ  ซึ่งการบูชาด้วย
37,0032,009,ดอกไม้  อิติ  ดังนี้  ทิสฺวา  เห็นแล้ว  ตํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลนั้น  วตฺวา
37,0032,010,กล่าวแล้วว่า  อยํ  วิหาโร  อ. วิหารนี้  นิสฺสาย  อาศัยแล้ว  อิมํ  ทหรํ
37,0032,011,ซึ่งภิกษุหนุ่มนี้ ลภติ  ย่อมได้  ปฏิชคฺคนํ  ซึ่งการประคับประคอง
37,0032,012,ตุมฺเห  อ. ท่าน  ท.  มา ปมชฺชิตฺถ  อย่าประมาทแล้ว  อิมํ ทหรํ ซึ่ง
37,0032,013,ภิกษุหนุ่มนี้  อิติ  ดังนี้  มฺนฺติ  ย่อมสำคัญ  ทาตพฺพํ วตฺถุํ  ซึ่ง
37,0032,014,วัตถุอันตนพึงให้  ตสฺส  ปุคฺคลสฺส  แก่บุคคลนั้น  เอวรูเปน ปกฺขนฺทินา
37,0032,015,ปุคฺคเลน  ( ชีวิตํ )  อ.  อันบุคคล  ผู้มีปกติแล่นไป  ผู้มีรูปอย่างนี้
37,0032,016,เป็นอยู่  สุชีวํ เป็นธรรมชาติเป็นอยู่โดยง่าย  ( โหติ )  ย่อมเป็น  ( อิติ )
37,0032,017,ดังนี้ ฯ
37,0032,018,( อตฺโถ )  อ. อรรถว่า  สมนฺนาคเตน  ผู้มาตามพร้อมแล้ว
37,0032,019,กายปาคพฺภินาทีหิ กมฺเมหิ  ด้วยกรรม  ท. มีความคะนองแห่งกายเป็นต้น
37,0032,020,( อิติ )  ดังนี้  ( ปทสฺส )  แห่งบทว่า  ปคพฺเภน  อิติ  ดังนี้ ฯ
37,0032,021,( อตฺโถ )  อ.  อรรถว่า หิ  ก็  เอวํ  ชีวิตํ  กปฺเปตฺวา  ชีวนฺเตน