Book,Page,LineNumber,Text
37,0017,001,ตสฺสา  ปริยตฺติยา  อสชฺฌายกรณํ  อ.  อันเรียนเอา  ซึ่งปริยัติอย่างใด
37,0017,002,อย่างหนึ่ง  แล้วกระทำซึ่งการสาธยายหามิได้  ซึ่งปริยัตินั้น  มลํเอว
37,0017,003,เป็นมลทินนั่นเทียว  ( โหติ )  ย่อมเป็น  อิติ  ดังนี้  อาห  ตรัสแล้ว
37,0017,004,คาถํ  ซึ่งพระคาถา  อิมํ  นี้ว่า  
37,0017,005,<B>มนฺตา  อ.  มนต์  ท.  อสชฺฌายมลา  เป็นมนต์
37,0017,006,มีการไม่สาธยายเป็นมลทิน  ( โหนฺติ )  ย่อมเป็น
37,0017,007,ฆรา  อ.  เรือน  ท.  อนุฏฺ€านมลา  เป็นประเทศ
37,0017,008,มีการไม่ลุกขึ้นเป็นมลทิน  ( โหนฺติ )  ย่อมเป็น
37,0017,009,วณฺณสฺส  แห่งวรรณะ  ( โหติ )  ย่อมเป็น  ปมาโท
37,0017,010,อ.  ความประมาท  มลํ  เป็นมลทิน  รกฺขโต
37,0017,011,ปุคฺคลสฺส  ของบุคคลผู้รักษาอยู่  ( โหติ )  ย่อม
37,0017,012,เป็น  อิติ  ดังนี้ ฯ</B>
37,0017,013,( อตฺโถ )  อ.  เนื้อความ  ตตฺถ  ปเทสุ  ในบท ท.  เหล่านั้นหนา
37,0017,014,( ปทสฺส )  แห่งบทว่า  อสชฺฌายมลา  อิติ  ดังนี้เป็นต้น  ( ปณฺฑิเตน )
37,0017,015,อันบัณฑิต   ( เวทิตพฺโพ )  พึงทราบ ฯ  ปริยตฺติ  วา  อ.  ปริยัติหรือ
37,0017,016,สิปฺปํ  วา หรือว่า  อ.  ศิลปะ  ยา  กาจิ  อย่างใดอย่างหนึ่ง   ( ปุคฺคลสฺส )
37,0017,017,เมื่อบุคคล  อสชฺฌายนฺตสฺส  ไม่สาธยายอยู่  อนนุยุฺชนฺตสฺส  ไม่ตาม
37,0017,018,ประกอบอยู่  วินสฺสติ  วา  ย่อมเสื่อมสูญหรือ  นิรนฺตรํ  น  อุปฏฺ€าติ
37,0017,019,วา  หรือว่า  ย่อมไ่ม่ปรากฏ  มีระหว่างออกแล้ว  ยสฺมา เหตุใด  ตสฺมา
37,0017,020,เพราะเหตุนั้น  ( วจนํ )  อ.  พระดำรัสว่า  อสชฺฌายมลา  มนฺตา  อิติ