Book,Page,LineNumber,Text 36,0038,001,ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. สิเนโห อ. ความสิเนหา มยิ ในเรา อตฺถิ มีอยู่ 36,0038,002,ยสฺส ปุคฺคลสฺส แก่บุคคลใด เตน ปุคฺคเลน อตฺตทตฺถตฺเถเรน วิย 36,0038,003,ภวิตุํ อ. อันอันบุคคลนั้นเป็น เป็นผู้เพียงดังว่าพระเถระชื่อว่า อัตตทัตถะ 36,0038,004,วฏฺฏติ ย่อมควร หิ ด้วยว่า (ชนา) อ. ชน ท. ปูเชนฺตา บูชาอยู่ 36,0038,005,คนฺธาทีหิ วตฺถูหิ ด้วยวัตถุ ท. มีของหอมเป็นต้น น ปูเชนฺติ ย่อมไม่ 36,0038,006,ชื่อว่าบูชา มํ ซึ่งเรา ปน ส่วนว่า (ชนา) อ. ชน ท. (ปูเชนตา) 36,0038,007,บูชาอยู่ ธมฺมานุธมฺมปฺปฏิปตฺติยา ด้วยการปฏิบัติซึ่งธรรมอันสมควร 36,0038,008,แก่ธรรม ปูเชนฺติ ชื่อว่าย่อมบูชา มํ ซึ่งเรา ตสฺมา เพราะเหตุนั้น 36,0038,009,อญฺเนปิ ภิกฺขุนา อันภิกษุแม้รูปอื่น อตฺตทตฺถสทิเสน พึงเป็นผู้เช่น 36,0038,010,กับด้วยภิกษุชื่อว่าอัตตทัตถะ ภวิภพฺพํ พึงเป็น อิติ ดังนี้ อาห ตรัสแล้ว 36,0038,011,คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า 36,0038,012, (ปุคฺคโล) อ. บุคคล อตฺตทตฺถํ น หาปเย 36,0038,013,ไม่พึงยังประโยชน์ของตนให้เสื่อม ปรตฺเถน 36,0038,014,เพราะประโยชน์ของบุคคลอื่น พหุนาปิ แม้มาก 36,0038,015,อภิญฺาย รู้ยิ่งแล้ว อตฺตทตฺถํ ซึ่งประโยชน์ของตน 36,0038,016,สทตฺถปฺปสุโต พึงเป็นผู้ขวนขวายแล้วในประโยชน์ 36,0038,017,อันเป็นของตน สิยา พึงเป็น อิติ ดังนี้ ฯ 36,0038,018,อตฺโถ อ.เนื้อความว่า (ปุคฺคโล) อ. บุคคล คิหิภูโต ผู้เป็น 36,0038,019,คฤหัสถ์เป็นแล้ว กากณิกมตฺตํปิ อตฺตโน อตฺถํ น หาปเย ไม่พึงยัง 36,0038,020,ประโยชน์ ของตน แม้อันมีกากณิกเป็นประมาณให้เสื่อม อตฺเถน