Book,Page,LineNumber,Text
36,0033,001,เรื่องจุลลกาลอุบาสก
36,0033,002,๘.  ๒๔/๗  ตั้งแต่  มนุสฺสา  ตํ   ทิสฺวา  อยํ   รตฺตึ   โจรกมฺมํ
36,0033,003,เป็นต้นไป.
36,0033,004,มนุสฺสา  อ. มนุษย์  ท. ทิสฺวา  เห็นแล้ว  ตํ  จุลฺลกาลํ  ซึ่งอุบาสกชื่อว่า
36,0033,005,จุลลกาลนั้น  (วตฺวา)   กล่าวแล้ว  ว่า  อยํ  ปุคฺคโล  อ.  บุคคลนี้  กตฺวา
36,0033,006,กระทำแล้ว  โจรกมฺมํ   ซึ่งโจรกรรม   รตฺตึ   ในราตรี  ธมฺมํ  สุณนฺโต  วิย
36,0033,007,ราวกะว่าฟังอยู่   ซึ่งธรรม  จรติ  เที่ยวไปอยู่  ตุมฺเห   อ. ท่าน   ท.  คณฺหถ
36,0033,008,จงจับเอา  นํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลนั้น  อิติ  ดังนี้   โปถยึสุ   โบยแล้ว  ตํ  อุปาสกํ
36,0033,009,ซึ่งอุบาสกนั้น ฯ  กุมฺภทาสิโย  อ.  นางกุมภทาสี  ท.  คจฺฉมานา  เดินไปอยู่
36,0033,010,อุทกติตฺถํ   สู่ท่าแห่งน้ำ  ทิสฺวา   เห็นแล้ว  ตํ   การณํ   ซึ่งเหตุนั้น  (วตฺวา)
36,0033,011,กล่าวแล้ว   ว่า  สามิ  ข้าแต่นาย  ตุมฺเห   อ.  ท่าน  ท.  อเปถ  จงหลีกไป
36,0033,012,อยํ   ปุคฺคโล   อ.  บุคคลนี้  น  กโรติ   ย่อมไม่กระทำ   เอวรูปํ  กมฺมํ  ซึ่ง
36,0033,013,กรรมอันมีรูปอย่างนี้  อิติ  ดังนี้  โมเจสุํ  ยังมนุษย์ให้ปล่อยแล้ว  ตํ  อุปาสกํ
36,0033,014,ซึ่งอุบาสกนั้น ๆ 
36,0033,015,โส  อุปาสโก   อ. อุบาสกนั้น  คนฺตฺวา  ไปแล้ว  วิหารํ   สู่วิหาร
36,0033,016,อาโรเจสิ   บอกแล้ว  ภิกฺขูนํ   แก่ภิกษุ   ท.  ว่า  ภนฺเต   ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
36,0033,017,อหํ  อ.  กระผม  มนุสฺเสหิ  นาสิโต  เป็นผู้อันมนุษย์  ท.  ให้ฉิบหาย 
36,0033,018,แล้ว  อมฺหิ  ย่อมเป็น   ชีวิตํ   อ.  ชีวิต   เม  อันกระผม  ลทฺธํ  ได้แล้ว
36,0033,019,นิสฺสาย   เพราะอาศัย   กุมฺภทาสิโย   ซึ่งนางกุมภทาสี  ท.  อิติ  ดังนี้ ฯ  ภิกฺขู