Book,Page,LineNumber,Text
36,0027,001,วตฺวา   ตรัสแล้วว่า  อานนฺท   ดูก่อนอานนท์   อหิตกมฺมํ  นาม   ชื่อ
36,0027,002,อ.  กรรมอันไม่เกื้อกูล   อตฺตโน  แก่ตน  (ปุคฺคเลน)  อันบุคคล  สุกรํ
36,0027,003,กระทำได้โดยง่าย  (อตฺตโน)  หิตกมฺมํเอว  อ.  กรรมอันเกื้อกูล  แก่ตน
36,0027,004,นั่นเทียว  (ปุคฺคเลน)  อันบุคคล  ทุกฺกรํ  กระทำได้โดยยาก  อิติ
36,0027,005,ดังนี้  อาห   ตรัสแล้ว   คาถํ   ซึ่งพระคาถา   อิมํ   นี้ว่า
36,0027,006,<B>	(กมฺมานิ)  อ.  กรรม  ท.   อสาธูนิ   จ  อันไม่ยัง 
36,0027,007,ประโยชน์ให้สำเร็จด้วย   อตฺตโน    อหิตานิ   จ
36,0027,008,อันไม่เกื้อกูล   แก่ตนด้วย  (ปุคฺคเลน)  อันบุคคล
36,0027,009,สุกรานิ   กระทำได้โดยง่าย  ยํ  เว  กมฺมํ  อ.  กรรม
36,0027,010,ใดแล  หิตํ   จ   อันเกื้อกูลด้วย   สาธํ   จ  อันยัง
36,0027,011,ประโยชน์ให้สำเร็จด้วย  ตํ  เว  กมฺมํ  อ.  กรรม
36,0027,012,นั้นแล    ปรมทุกฺกรํ  เป็นกรรมอันบุคคลกระทำได้
36,0027,013,โดยยากอย่างยิ่ง  (โหติ)   ย่อมเป็น  อิติ  ดังนี้ ฯ</B>
36,0027,014,อตฺโถ  อ. เนื้อความว่า   กมฺมานิ  อ.  กรรม  ท.  ยานิ  เหล่าใด
36,0027,015,อสาธูนิ   สาวชฺชานิ   จ   เป็นกรรมไม่ยังประโยชน์ให้สำเร็จ   คือว่า
36,0027,016,เป็นกรรมเป็นไปกับด้วยโทษด้วย  อปายสํวตฺตนิกานิ  (เตสํ  กมฺมานํ
36,0027,017,ปุคฺคเลน)  กตฺตตาเอว  อตฺตโน  อหิตานิ  จ  เป็นกรรมมีอันยังสัตว์
36,0027,018,ให้เป็นไปพร้อมในอบาย  ชื่อว่าเป็นกรรมไม่เกื้อกูล   แก่ตน  เพราะ
36,0027,019,ความที่แห่งกรรม  ท.  เหล่านั้น  เป็นกรรมอันบุคคลกระทำแล้วนั่นเทียว
36,0027,020,ด้วย   โหนฺติ   ย่อมเป็น    ตานิ    กมฺมานิ   อ.  กรรม  ท.  เหล่านั้น