Book,Page,LineNumber,Text
36,0023,001,ปุคฺคลสฺส   แห่งบุคคลนั้น ๆ   จ   อนึ่ง  ตณฺหา  อ. ตัณหา  ทุสฺสีลสฺส  ฉ
36,0023,002,ทฺวารานิ   นิสฺสาย   อุปฺปนฺนา  อันอาศัยแล้ว   ซึ่งทวาร  ท. ๖  ของบุคคล
36,0023,003,ผู้มีศีลอันโทษประทุษร้ายแล้ว  เกิดขึ้นแล้ว   (ปณฺฑิเตน)  อันบัณฑิต
36,0023,004,เวทิตพฺพา  พึงทราบว่า  ทุสฺสีลภาโว   อ. ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอัน
36,0023,005,โทษประทุษร้ายแล้ว  อิติ  ดังนี้  เอตฺถ  คาถายํ  ในพระคาถานี้  ฯ
36,0023,006,อตฺโถ  อ.อรรถว่า  มาลุวา  อ. เถาย่านทราย  โอตฺถตํ  รวบรัด
36,0023,007,แล้ว  สาลํ  ซึ่งไม้สาละ  คือว่า  ปริโยนทฺธติ   หุ้มห่ออยู่  สพฺพตฺถกํเอว
36,0023,008,ฐานํ   ซึ่งที่อันมีประโยชน์ทั้งปวงนั่นเทียว   เทเว  วสฺสนฺเต  ปตฺเตหิ
36,0023,009,อุทกํ  ปฏิจฺฉิตฺวา   สมฺภญฺชนวเสน     ด้วยอำนาจแห่งอัน  ครั้นเมื่อฝน
36,0023,010,ตกอยู่  รับเอาซึ่งน้ำ  ด้วยใบ  ท.  แล้วหักราน  ยถา  นาม  ชื่อฉันใด  
36,0023,011,ทุสฺสีลยํ  อ.  ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอันโทษประทุษร้ายแล้ว  ตณฺหา-
36,0023,012,สงฺขาตํ   อันอันบัณฑิตนับพร้อมแล้วว่าตัณหา   โอตฺถตํ   รวบรัดแล้ว  คือ
36,0023,013,ว่า  ปริโยนทฺธิตฺวา  หุ้มห่อแล้ว  อตฺตภาวํ  ซึ่งอัตภาพ  ยสฺส   ปุคฺคลสฺส
36,0023,014,ของบุคคลใด  €ิตํ  ตั้งอยู่แล้ว  เอวํ  ฉันนั้น  โส  ปุคฺคโล  อ.  บุคคลนั้น
36,0023,015,คือว่า  ตาย  ทุสฺสีลฺยสงฺขาตาย  ตณฺหาย  สมฺภญฺชิตฺวา  อปาเยสุ  ปาติยมาโน
36,0023,016,ผู้อันตัณหา  อันอันบัณฑิตนับพร้อมแล้วว่าควมเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอัน
36,0023,017,โทษประทุษร้ายแล้วนั้น  หักรานแล้ว  ให้ตกไปอยู่  ในอบาย  ท. มาลุวาย
36,0023,018,สมฺภญฺชิตฺวา  ภูมิยํ  ปาติยมาโน  รุกโข  วิย   ราวกะ   อ.  ต้นไม้อันอัน
36,0023,019,เถาย่านทรายหักรานแล้ว   ให้ตกไปอยู่บนภาคพื้น  ทิโส  อ.  โจรผู้ปรากฏ
36,0023,020,อนตฺถกาโม   ผู้ใคร่ซึ่งความฉิบหายมิใช่ความเจริญ  อิจฺฉติ  ย่อมปรารถนา
36,0023,021,นํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลนั้น   ยถา ฉันใด  กโรติ  นาม  ชื่อว่าย่อมกระทำ