Book,Page,LineNumber,Text 36,0021,001,ครั้นเมื่อคำว่า (มยํ) อ. ข้าพระองค์ ท. (สนฺนิสินฺนา) เป็นผู้นั่ง 36,0021,002,ประชุมกันแล้ว อิมาย นาม กถาย ด้วยถ้อยคำชื่อนี้ (อมฺห) ย่อมมี 36,0021,003,(เอตรหิ) ในกาลบัดนี้ อิติ ดังนี้ (เตหิ ภิกฺขูหิ) อันภิกษุ ท. เหล่านั้น 36,0021,004,วุตฺเต กราบทูลแล้ว วตฺวา ตรัสแล้วว่า ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. 36,0021,005,(เทวทตฺโต) อ. ภิกษุชื่อว่าเทวทัต (ปริสกฺกติ) ย่อมตะเกียกตะกาย 36,0021,006,(วธาย) เพื่ออันฆ่า มยฺหํ ซึ่งเรา นานปฺปกาเรนเอว ในกาลนี้นั่นเทียว น 36,0021,007,หามิได้ เทวทตฺโต อ. ภิกษุชื่อว่าเทวทัต ปริสกฺกิ ตะเกียกตะกายแล้ว 36,0021,008,วธาย เพื่ออันฆ่า มยฺหํ ซึ่งเรา นานปฺปกาเรนเอว โดยประการต่าง ๆ 36,0021,009,นั่นเทียว ปุพเพฺปิ ชาตกานิ ซึ่งชาดก ท. มีกุรุงคชาดกเป็นต้น วตฺวา 36,0021,010,ตรัสแล้วว่า ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. ตณฺหา อ. ตัณหา อุปฺปนฺนา อันเกิด 36,0021,011,ขึ้นแล้ว ทุสฺสีลฺยการณา เพราะเหตุคือความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอัน 36,0021,012,โทษประทุษร้ายแล้ว ปริโยนทฺธิตฺวา หุ้มห่อแล้ว สมฺภญฺชมานา หักราน 36,0021,013,อยู่ ปกฺขิปติ ย่อมซัดไป อาจฺจนฺตทุสฺสีลปุคฺคลํ นาม ชื่อซึ่งบุคคลผู้มีศีล 36,0021,014,อันโทษประทุษร้ายแล้วโดยล่วงซึ่งส่วนสุด นิรยาทีสุ อปาเยสุ ใน 36,0021,015,อบาย ท. มีนรกเป็นต้น มาลุวา วิย ราวกะ อ. เถาย่านทราย (ปริโย- 36,0021,016,นทฺธิตฺวา สมฺภญฺชมานา) รวบรัดแล้ว หักรานอยู่ สาลํ ซึ่งต้นสาละ อิติ 36,0021,017,ดังนี้ อาห ตรัสแล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า 36,0021,018,อจฺจนฺตทุสฺสีลฺยํ อ. ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีศีลอัน 36,0021,019,โทษประทุษร้ายแล้วโดยล่วงซึ่งส่วนสุด โอตฺถตํ 36,0021,020,รวบรัดแล้ว (อตฺตภาวํ) ซึ่งอัตภาพ ยสฺส