Book,Page,LineNumber,Text
36,0013,001,<B>	อยู่อยู่  อนาจริยกุเล  ในตระกูลของไก่   ผู้มิใช่อาจารย์
36,0013,002,น  อภิชานาติ   ย่อมไม่รู้เฉพาะ    กาลํ  วา  ซึ่งกาล 
36,0013,003,หรือ  อกาลํ  วา  หรือว่า  ซึ่งสมัยมิใช่กาล  อิติ  ดังนี้</B>
36,0013,004,วิตฺถาเรตฺวา   ทรงให้พิสดารแล้ว   วตฺวา  ตรัสแล้วว่า   ภิกฺขเว  ดูก่อน
36,0013,005,ภิกษุ  ท.  อตฺตา  อ.  ตน (ปุคฺคเลน)  อันบุคคล   โอวทนฺเตน  นาม
36,0013,006,ชื่อว่าผู้เมื่อกล่าวสอน  ปรํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลอื่น  กาตพฺโพ   พึงกระทำ
36,0013,007,สุทนฺโต   ให้เป็นสภาพอันตนทรมานดีแล้ว   หิ  เพราะว่า  (ปุคฺคโล)
36,0013,008,อ. บุคคล  โอวทนฺโต  เมื่อกล่าวสอน  เอวํ   อย่างนี้  สุทนฺโต  เป็นผู้
36,0013,009,ฝึกดีแล้ว  หุตฺวา  เป็น  ทเมติ   นาม   ชื่อว่าย่อมฝึกได้  อิติ  ดังนี้  อาห
36,0013,010,ตรัสแล้ว  คาถํ  ซึ่งพระคาถา  อิมํ  นี้ว่า
36,0013,011,<B>	เจ  หากว่า  (ปุคฺคโล)  อ.  บุคคล  อนุสาสติ   ย่อม
36,0013,012,พร่ำสอน  อญฺํ  ปุคฺคลํ  ซึ่งบุคคลอื่น  ยถา  ฉันใด
36,0013,013,กริยา  พึงกระทำ  อตฺตานํ  ซึ่งตน  ตถา  ฉันนั้นไซร้
36,0013,014,(ปุคฺคโล)  อ. บุคคล  สุทนฺโต  วต   ผู้ฝึกดีแล้วหนอ
36,0013,015,ทเมถ   ควรฝึกได้  หิ  เพราะว่า  กิร  ได้ยินว่า
36,0013,016,อตฺตา  อ. ตน  ทุทฺทโม  เป็นสภาพอันบุคคลฝึกได้
36,0013,017,โดยยาก  (โหติ)  ย่อมเป็น  อิติ   ดังนี้  ฯ</B>
36,0013,018,อตฺโถ  อ. เนื้อความว่า  ภิกฺขุ อ. ภิกษุ  วตฺวา  กล่าวแล้วว่า (ตุมฺเหหิ)
36,0013,019,อันท่าน  ท. จงฺกมิตพฺพํ  พึงจงกรม  ป€มยามาทีสุ  ยาเมสุ  ในยาม
36,0013,020,ท. มียามที่หนึ่งเป็นต้น   อิติ  ดังนี้  โอวทติ   ชื่อว่าย่อมกล่าวสอน  ปรํ