Book,Page,LineNumber,Text
36,0011,001,เรื่องพระปธานิกติสสเถระ
36,0011,002,๓.๙/๑๗  ตั้งแต่  โส  ปุนปิ  ปพุชฺฌิตฺวา   เตสํ  สนฺติกํ  เป็นต้นไป.
36,0011,003,โส  ติสฺสตฺเถโร   อ. พระเถระชื่อว่าติสสะนั้น  ปพุชฺฌิตฺวา  ตื่นแล้ว
36,0011,004,ปุนปิ   แม้อีก   คนฺตฺวา  ไปแล้ว   สนฺติกํ   สู่สำนัก   เตสํ   ภิกฺขูนํ   ของ
36,0011,005,ภิกษุ ท. เหล่านั้น  นีหริตฺวา  นำออกไปแล้ว  เต ภิกฺขู  ซึ่งภิกษุ  ท.
36,0011,006,เหล่านั้น  วิหารา  จากวิหาร  คนฺตฺวา  ไปแล้ว  สยํ  ปุน  สุปติเอว
36,0011,007,ย่อมหลับ   เองอีกนั่นเทียว ฯ  ตสฺมึ   ติสฺสตฺเถเร  ครั้นเมื่อพระเถระ
36,0011,008,ชื่อว่าติสสะนั้น  กโรนฺเต  กระทำอยู่  เอวํ  อย่างนี้  นิจฺจกาลํ  ตลอดกาล
36,0011,009,เป็นนิจ  เต  ภิกฺขู  อ. ภิกษุ  ท. เหล่านั้น  น  อสกฺขึสุ  ไม่ได้อาจแล้ว
36,0011,010,มนสิกาตุํ   เพื่ออันกระทำไว้ในใจ   สชฺฌายํ  วา  ซึ่งการสาธยายหรือ
36,0011,011,กมฺมฏฺ€านํ  วา  หรือว่าซึ่งกรรมฐาน ฯ  จิตฺตํ  อ. จิต อคมาสิ  ได้ถึง
36,0011,012,แล้ว  อญฺตฺถตฺตํ  ซึ่งความเป็นโดยประการอื่น ฯ  เต  ภิกฺขู  อ. ภิกษุ 
36,0011,013,ท. เหล่านั้น  (มนฺเตตฺวา)   ปรึกษากันแล้วว่า  อาจริโย   อ. อาจารย์
36,0011,014,อมฺหากํ  ของเรา  ท.   อารทฺธวิริโย   เป็นผู้มีความเพียรอันปรารภ
36,0011,015,แล้ว  อติวิย  เกินเปรียบ (โหติ)  ย่อมเป็น มยํ อ. เรา ท. ปริคฺคณฺหิสฺสาม
36,0011,016,จักกำหนดจับ  นํ  อาจริยํ     ซึ่งอาจารย์นั้น   อิติ   ดังนี้   ปริคฺคณฺหนฺตา
36,0011,017,กำหนดจับอยู่   ทิสฺวา   เห็นแล้ว   กิริยํ   ซึ่งกิริยา   ตสฺส    ติสฺสตฺเถรสฺส 
36,0011,018,ของพระเถระชื่อว่าติสสะนั้น  วทึสุ   กล่าวแล้วว่า   อาวุโส   แน่ะผู้มีอายุ  ท.
36,0011,019,มยํ    อ. เรา    ท. นฏฺ€า    เป็นผู้ฉิบหายแล้ว    อมฺห    ย่อมเป็น      อาจริโย