Book,Page,LineNumber,Text
36,0005,001,อ. ตน ปิโย  นาม  ชื่อว่าเป็นที่รัก  โหติ ย่อมเป็น  น  หามิได้  (โส
36,0005,002,อตฺตรกฺขกชโน)   อ. ชนผู้รักษาซึ่งตนนั้น   กโรติ  ย่อมกระทำ   นํ
36,0005,003,อตฺตานํ  ซึ่งตนนั้น อปายปรายนํเอว  ให้เป็นสภาพมีอบายเป็นที่ไปใน
36,0005,004,เบื้องหน้านั่นเทียว 
36,0005,005,ปน  ก็  สเจ  ถ้าว่า  (อตฺตรกฺขกขโน)  อ. ชนผู้รักษาซึ่งตน
36,0005,006,ปพฺพชิโต เป็นบรรพชิต  (หุตฺวา) เป็น  กโรนฺโต  กระทำอยู่ สชฺฌยํ
36,0005,007,ซึ่งการสาธยาย  ธาเรนฺโต ทรงจำอยู่  วาเจนฺโต  บอกอยู่  กโรนฺโต
36,0005,008,กระทำอยู่  วตฺตปฺปฏิวตฺตํ  ซึ่งวัตรและวัตรอันสมควร  ป€มวเย  ใน
36,0005,009,วัยที่หนึ่ง  อาปชฺชติ   ชื่อว่าย่อมถึงทั่ว  ปมาทํ  ซึ่งความประมาทไซร้
36,0005,010,สมณธมฺโม  อ. สมณธรรม (เตน อตฺตรกฺขกปพฺพชิเตน) อันบรรพชิต
36,0005,011,ผู้รักษาซึ่งตนนั้น  อปฺปมตฺเตน  เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว  (หุตฺวา)  เป็น
36,0005,012,กาตพฺโพ พึงกระทำ  มชฺฌิมวเย  ในวัยอันมีในท่ามกลาง ฯ  ปน อนึ่ง
36,0005,013,สเจ  ถ้าว่า (อตฺตรกฺขกปพฺพชิโต) อ. บรรพชิตผู้รักษาซึ่งตน  ปุจฺฉนฺโต
36,0005,014,ถามอยู่ อฏฺ€กถาวินิจฺฉยํ  จ  ซึ่งอรรถกถาและวินิจฉัยด้วย  การณํ จ  ซึ่ง
36,0005,015,เหตุด้วย  อุคฺคหิตปริยตฺติยา  แห่งปริยัติอันอันตนเรียนเอาแล้ว  ป€มวเย
36,0005,016,ในวัยที่หนึ่ง    อาปชฺชติ    ชื่อว่าย่อมถึงทั่ว    ปมาทํ    ซึ่งความประมาท
36,0005,017,่มชฺฌิมวเย   ในวัยอันมีในท่ามกลางไซร้  สมณธมฺโม   อ. สมณธรรม
36,0005,018,(เตน  อตฺตรกฺขกปพฺพชิเตน)  อันบรรพชิตผู้รักษาซึ่งตนนั้น  อปฺปมตฺ-
36,0005,019,เตน   เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว   (หุตฺวา)  เป็น  กาตพฺโพ  พึงกระทำ
36,0005,020,ปจฺฉิมวเย   ในวัยอันมีในเบื้องหลัง ฯ  อตฺตา    อ. ตน  เตน  อตฺต-
36,0005,021,รกฺขกปพฺพชิเตน  ปฏิชคฺคิโต  ว  เป็นสภาพอันบรรพชิต   ผู้รักษาซึ่งตนนั้น