Book,Page,LineNumber,Text
35,0040,001,อตฺตานํ  ยังตน  น  เอเรสิ  ไม่ให้หวั่นไหว
35,0040,002,อยู่  กํโส  อุปหโต  ยถา  ราวกะ  อ.  กังสดาล
35,0040,003,อันบุคคลกำจัดแล้วไซร้  เอโส  ตฺวํ  อ.  เธอ  
35,0040,004,นั่น  ปตฺโต  เป็นผู้บรรลุแล้ว  นิพพานํ  ซึ่ง
35,0040,005,พระนิพพาน  อสิ  ย่อมเป็น  สารมฺโภ  วาโท
35,0040,006,อ.  การกล่าวอันเป็นไปกับด้วยการริเริ่ม  น
35,0040,007,วิชฺชติ  จะไม่มี  เต  แก่เธอ  อิติ  ดังนี้ ฯ
35,0040,008,( อตฺโถ )  อ.  อรรถว่า  ตฺวํ  อ.  เธอ  มา  อโวจ  อย่าได้
35,0040,009,กล่าวแล้ว  ผรุสํ  ซึ่งคำหยาบ  กฺจิ  กะใคร ๆ  คือว่า  เอกปุคฺคลํปิ
35,0040,010,แม้กะบุคคลคนหนึ่ง  ( อิติ )  ดังนี้  ตตฺถ  ปเทสุ  ในบท  ท. เหล่านั้น
35,0040,011,หนา  ( ปทสฺส )  แห่งบทว่า  กฺจิ  อิติ  ดังนี้ ฯ
35,0040,012,( อตฺโถ )  อ.  อรรถว่า  ปเร  ชนา  อ. ชน  ท.  เหล่าอื่น  ตยา
35,0040,013,วุตฺตา  ผู้อันเธอกล่าวแล้วว่า  ( ตุมฺเห )  อ.  ท่าน  ท.  ทุสฺสีลา  เป็น
35,0040,014,คนทุศีล  ( อตฺถ )  ย่อมเป็น  อิติ  ดังนี้  ปฏิวเทยฺยุํ  พึงกล่าวตอบ
35,0040,015,ตถาเอว  เหมือนอย่างนั้นนั่นเทียว  ตํปิ  แม้กะเธอ  ( อิติ )  ดังนี้
35,0040,016,( ปทสฺส )  แห่งบทว่า  วุตฺตา  อิติ  ดังนี้ ฯ
35,0040,017,( อตฺโถ )  อ.  อรรถว่า  การณุตฺตรยุคคฺคาหกถา  นาม  ชื่อ  อ.
35,0040,018,ถ้อยคำอันเป็นเครื่องถือเอาซึ่งคู่อันยิ่งกว่าเหตุ  เอสา  นั่น  ทุกฺขา
35,0040,019,เป็นเหตุเครื่องนำมาซึ่งทุกข์  ( โหติ )  ย่อมเป็น  ( อิติ )  ดังนี้
35,0040,020,( ปทสฺส )  แห่งบทว่า  สารมฺภกถา  อิติ  ดังนี้ ฯ
35,0040,021,( อตฺโถ )  อ.  อรรถว่า  ( ตว )  เมื่อเธอ  ปหรนฺตสฺส  ประหาร