Book,Page,LineNumber,Text
35,0031,001,ทารโก  อ.  เด็กคนหนึ่งคนหนึ่ง   อาทาย  ถือเอาแล้ว  สาขาภงฺคมุฏิ€ึ
35,0031,002,ซึ่งกำของกิ่งไม้อันหักแล้ว    เอเกกํ    กำหนึ่งกำหนึ่ง ชนา  อ.  ชน  ท.  
35,0031,003,สตฺตปิ  แม้ ๗  ปิทหิตฺวา  ปิดแล้ว  ฉิทฺทานิ  ซึ่งช่อง ท.    สตฺต  ๗  
35,0031,004,ปกฺกมึสุ  หลีกไปแล้ว ฯ  ปุนทิวเส  ในวันใหม่  เต  ทารกา  อ.  เด็ก
35,0031,005,ท.  เหล่านั้น  อมนสิกตฺวา  ไม่กระทำไว้ในใจแล้ว  ตํ  โคธํ  ซึ่งเหี้ย
35,0031,006,นั้น     คาวิโย  ยังแม่โค  ท.  วิจาเรตฺวา  ให้เที่ยวไปแล้ว  อฺสฺมึ
35,0031,007,ปเทเส  ในประเทศอื่น  อาทาย  พาเอาแล้ว  คาวิโย  ซึ่งแม่โค  ท.
35,0031,008,สตฺตเม  ทิเวส  ในวันที่ ๗  คจฺฉนฺตา  เดินไปอยู่  ทิสฺวา  เห็นแล้ว
35,0031,009,ตํ  วมฺมิกํ  ซึ่งจอมปลวกนั้น  ปฏิลภิตฺวา  ได้เฉพาะแล้ว  สตึ  ซึ่งสติ
35,0031,010,( จินฺเตตฺวา )  คิดแล้วว่า  ปวตฺติ  อ. ความเป็นไป  ตสฺสา โคธาย
35,0031,011,แห่งเหี้ยนั่น  กา  นุ  โข  เป็นอย่างไรหนอแล  ( โหติ )  ย่อมเป็น
35,0031,012,อิติ  ดังนี้  วิวรึสุ  เปิดแล้ว  ฉิทฺทานิ  ซึ่งช่อง ท.  อตฺตนา  อตฺตนา
35,0031,013,ปิทหิตานิ  อันอันตนอันตนปิดแล้ว ฯ  โคธา  อ. เหี้ย  นิราลยา
35,0031,014,เป็นสัตว์มีความอาลัยออกแล้ว  ชีวิเต  ในชีวิต  หุตฺวา  เป็น  อฏฺ€ิ-
35,0031,015,จมฺมาวเสสา  ตัวมีกระดูกและหนังอันเหลือลง  ปเวธมานา  สั่นอยู่
35,0031,016,นิกฺขมิ  คลานออกไปแล้ว ฯ  เต  ทารกา  อ. เด็ก  ท.  เหล่านั้น
35,0031,017,ทิสฺวา  เห็นแล้ว  ตํ  โคธํ  ซึ่งเหี้ยนั้น  กตฺวา  กระทำแล้ว  อนุกมฺปํ
35,0031,018,ซึ่งความเอ็นดู  ( วตฺวา )  กล่าวแล้วว่า  ตุมฺเห  อ.  ท่าน  ท.  มา
35,0031,019,นํ  โคธํ  มาเรถ  จงอย่ายังเหี้ยนั้นให้ตาย  ( สา  โคธา )  อ.  เหี้ยนั้น
35,0031,020,ฉินฺนภตฺตา  เป็นสัตว์มีอาหารอันขาดแล้ว  สตฺตาหํ  สิ้นวัน ๗  ชาตา
35,0031,021,เกิดแล้ว  อิติ  ดังนี้  ปริมชฺชิตฺวา   ลูบคลำแล้ว  ปิฏฺ€ึ  ซึ่งหลัง