Book,Page,LineNumber,Text
35,0025,001,เรื่องพระติสสเถระผู้เข้าถึงสกุลนายช่างแก้ว
35,0025,002,๖.  ๓๓/๑๓  ตั้งแต่  อถ  นํ  มณิกาโร  เถเร  เป็นต้นไป.   
35,0025,003,อถ  ครั้นนั้น  มณิกาโร  อ.  นายช่างแล้วมณี  ปกริตฺวา  เตะแล้ว
35,0025,004,นํ  โกฺจํ  ซึ่งนกกะเรียนนั้น  ปาเทน  ด้วยเท้า  ขิปิ  เขี่ยไปแล้ว 
35,0025,005,( กถเนน )  ด้วยอันกล่าวว่า  ตฺวํ  อ. เจ้า  กโรสิ  จะกระทำ  กึ  ซึ่ง
35,0025,006,อะไร  อิติ  ดังนี้  อุปฺปนฺนโกธเวเคน  เพราะกำลังแห่งความโกรธอัน
35,0025,007,เกิดขึ้นแล้ว  เถเร  ในพระเถระ ฯ  โส  โกฺโจ  อ. นกกะเรียนนั้น
35,0025,008,มริตฺวา  ตายแล้ว  เอกปฺปหาเรนเอว  ด้วยการเตะครั้งเดียวนั่นเทียว
35,0025,009,ปริวตฺตมาโน  ปติ  ล้มกลิ้งไปอยู่แล้ว ฯ  เถโร  อ. พระเถระ  ทิสฺวา
35,0025,010,เห็นแล้ว  ตํ  โกฺจํ  ซึ่งนกกะเรียนนั้น  ( อาห )  กล่าวแล้วว่า  อุปาสก
35,0025,011,ดูก่อนอุบาสก  ตฺวํ  อ. ท่าน  กตฺวา  จงกระทำแล้ว  สีสเว€นํ  ซึ่ง
35,0025,012,เครื่องพันซึ่งศีรษะ  เม  ของอาตมภาพ  สิถิลํ  ให้หย่อน  ตาว  ก่อน
35,0025,013,โอโลเกหิ  จงตรวจดู  อิมํ  โกฺจํ  ซึ่งนกกะเรียนนี้เถิด  ( โส  โกฺโจ )
35,0025,014,อ.  นกกะเรียนนั้น  มโต  วา  ตายแล้วหรือ  โน  ( มโต )  วา  หรือ
35,0025,015,ว่าไม่ตายแล้ว  อิติ  ดังนี้  ฯ  อถ  ครั้งนั้น  โส  มณิกาโร  อ.  นายช่าง
35,0025,016,แก้วมณีนั้น  อาห  กล่าวแล้วว่า  ตฺวํปิ  แม้  อ. ท่าน  มริสฺสสิ  จักตาย
35,0025,017,เอโส  โกฺโจ  วิย  ราวกะ  อ. นกกะเรียนนั่น  อิติ  ดังนี้  นํ  เถรํ
35,0025,018,กะพระเถระนั้น ฯ  ( เถโร )  อ. พระเถระ  ( อาห )  กล่าวแล้วว่า
35,0025,019,อุปาสก  ดูก่อนอุบาสก  โส  มณิ  อ.  แก้วมณีนั้น  อิมินา  โกฺเจน