Book,Page,LineNumber,Text
34,0036,001,"การแสดงศิลปะของเรา เปล่า (ประโยชน์) แล้วหนอ."" "
34,0036,002,พระศาสดา ทรงทราบความคิดของเขา จึงตรัสเรียกพระ
34,0036,003,"มหาโมคคัลลานะมาแล้ว ตรัสว่า ""โมคคัลลานะ เธอจงไป, พูด"
34,0036,004,"กะบุตรเศรษฐีว่า 'นัยว่า ท่าน๑จงแสดงศิลปะ."" พระเถระ ไป"
34,0036,005,ยืนอยู่ ณ ภายใต้ไม้แป้นนั่นแล เรียกบุตรเศรษฐีมาแล้ว กล่าวคาถา
34,0036,006,นี้ว่า:-
34,0036,007,"""เชิญเถิด อุคคเสน บุตรคนฟ้อน ผู้มีกำลัง "
34,0036,008,"มาก เชิญท่านดูเถิด, เชิญท่านทำความยินดี"
34,0036,009,"แก่บริษัทเถิด, เชิญท่านทำให้มหาชนร่าเริงเถิด."""
34,0036,010,"เขาได้ยินถ้อยคำของพระเถระแล้ว เป็นผู้มีใจยินดี หวังว่า ""พระ-"
34,0036,011,"ศาสดามีพระประสงค์จะดูศิลปะของเรา"" จึงยืนบนปลายไม้แป้นแล้ว"
34,0036,012,กล่าวคาถานี้ว่า :-
34,0036,013,"""เชิญเถิด ท่านโมคคัลลานะ ผู้มีปัญญามาก มี"
34,0036,014,"ฤทธิ์มาก เชิญท่านจงดู, กระผมจะทำความ"
34,0036,015,"ยินดีแก่บริษัท, จะยังมหาชนให้ร่าเริง."""
34,0036,016,ก็แลครั้นกล่าวอย่างนั้นแล้ว ก็กระโดดจากปลายไม้แป้น ขึ้น
34,0036,017,สู่อากาศ หกคะเมน ๑๔ ครั้งในอากาศแล้ว ลงมายืนอยู่บนปลาย
34,0036,018,ไม้แป้น (ตามเดิม).
34,0036,019,"ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสกะเขาว่า ""อุคคเสน ธรรมดา"
34,0036,020,บัณฑิต ต้องละความอาลัยรักใคร่ในขันธ์ทั้งหลาย ทั้งที่เป็นอดีต
34,0036,021,
34,0036,022,๑. คำว่า 'ท่าน' ในที่นี้ เป็นปฐมบุรษ.