Book,Page,LineNumber,Text
34,0027,001,"และความเยื่อใย      คือความทะยานอยากได้ในบุตรและภรรยาใด,  บุรุษ"
34,0027,002,ผู้เป็นบัณฑิตทั้งหลาย   ย่อมกล่าวความกำหนัดและความเยื่อใยนั่น 
34,0027,003,"อันเป็นเครื่องผูกซึ่งสำเร็จด้วยกิเลสว่า  ""มั่น."""
34,0027,004,บทว่า  <B>โอหารินํ</B>  ความว่า  ชื่อว่า  มีปกติเหนี่ยวลง  เพราะย่อม
34,0027,005,ฉุดลง  คือ  นำไปในเบื้องต่ำ   เพราะคร่ามาแล้วให้ตกไปในอบาย  ๔.
34,0027,006,บทว่า  <B>สิถิลํ</B>  ความว่า  ชื่อว่า  หย่อน  เพราะย่อมไม่บาดผิวหนัง
34,0027,007,และเนื้อ  คือ  ย่อมไม่นำโลหิตออกในที่ที่ผูก  ได้แก่  ไม่ให้รู้สึก
34,0027,008,แม้ความเป็นเครื่องผูก  ย่อมให้ทำการงานทั้งหลาย  ในที่ทั้งหลายมี
34,0027,009,ทางบกและทางน้ำเป็นต้นได้.
34,0027,010,บทว่า  <B>ทุปฺปมุญฺจํ</B>  ความว่า  ชื่อว่า เปลื้องได้โดยยาก  ก็เพราะ
34,0027,011,เครื่องผูกคือกิเลส  อันเกิดขึ้นด้วยสามารถแห่งความโลภแม้คราวเดียว
34,0027,012,ย่อมเป็นกิเลสชาตอันบุคคลเปลื้องได้โดยยาก  เหมือนเต่าเปลื้องจาก
34,0027,013,ที่เป็นที่ผูกได้ยากฉะนั้น.
34,0027,014,สองบทว่า  <B>เอตํปิ  เฉตฺวาน</B>  ความว่า  นักปราชญ์ทั้งหลาย 
34,0027,015,ตัดเครื่องผูกคือกิเลสนั่น  แม้อันมั่นอย่างนั้น  ด้วยพระขรรค์คือญาณ
34,0027,016,"เป็นผู้หมดความเยื่อใย  ละกามสุขแล้ว  เว้นรอบ  คือหลีกออก,"
34,0027,017,อธิบายว่า  ย่อมบวช.
34,0027,018,ในกาลจบเทศนา  ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย
34,0027,019,โสดาปัตติผลเป็นต้น  ดังนี้แล.
34,0027,020,เรื่องเรือนจำ  จบ.